Sala Balowa Królowej

---

Niewielu spośród zamkowych gwardzistów wiedziało, jakie tajemnice skrywa Czerwona Twierdza. Wiedzę taką posiadał jednak Lord Dowódca Białych Płaszczy Gwayne Corbray. To on wybrany został przez Namiestnika Viserysa jako osoba, która przeprowadzi chętnych członków rodziny królewskiej do miejsc, które mieli zbadać. Białych Płaszczy było przecież jedynie siedmiu - zdecydowanie za mało, by własnymi siłami mogli sprawdzić wszelkie korytarze znajdujące się w podziemiach Czerwonej Twierdzy. Pamiętać należy bowiem, że Maegor Okrutny nakazał egzekucję wszystkich budowniczych pracujących przy ich stworzeniu. Gwardziści mieli więc mapę stworzoną na własny użytek przedstawiającą korytarze uczęszczane najczęściej. Te jednak nie dawały możliwości wyjścia poza mury, co było głównym celem misji.
Lord Dowódca nie wyglądał na szczególnie zadowolonego. Szczególnie udział w wyprawie królewny Rhaelli wprawiał go w istotne zakłopotanie. Choć ostatecznie pozwolono dziewczęciu na udział, zgodzono się tylko i wyłącznie pod warunkiem ciągłej asysty i opieki ze strony Aerysa, który również otrzymał od Gwayne list proszący o zejście do sali balowej. Gdy dwójka Targaryenów znalazła się w końcu na miejscu, Lord Dowódca odchrząknął głośno, by zwrócić na siebie uwagę. Nie trzeba było długo czekać, nim przeszedł do konkretów.
- Wasza Królewska Mość, Wasza Wysokość - skłonił się z szacunkiem przed Aerysem i Rhaellą, po czym podszedł do jednego z kilku luster znajdujących się w pomieszczeniu. - Wiemy, że z tego miejsca można dostać się do podziemi. Co jakiś czas słychać zza ścian głuche odgłosy, lecz jeszcze byliśmy w stanie odkryć, gdzie jest przejście. Wasze umysły nie są przesiąknięte sztywnym myśleniem gwardzisty, więc chciałbym prosić Was o pomoc.

---

Rhaello i Aerysie, na początku waszego przyszłego postu wypiszcie swój ekwipunek. Proszę przy tym o zdrowy rozsądek, bo może mieć to późniejsze konsekwencje.
Proszę również o rzut na percepcję oraz jego podlinkowanie w poście.

Kilka zasad na wstęp:
1. Posty MG będą pojawiać się co 48h. Na waszą prośbę mogę wydłużyć czas jednej kolejki do 72h.
2. Postać, która nie będzie odpisywała przez trzy kolejki, wypada z eventu. Biorąc pod uwagę niebezpieczeństwo, które wisi wam nad głowami, musicie liczyć się z tym, że taka postać może skończyć z obrażeniami - od lekkich do poważnych.
3. Wyjątkiem jest nieobecność - wtedy MG przeprowadzi wasze rozdzielenie i prowadzić będzie dalej przygodę postaci aktywnej.
4. Możecie rzucać na testy umiejętności/statystyk nawet wtedy, gdy MG was o to nie prosi. Jednakże nierzucenie w momencie, gdy jest to wymagane, będzie niosło za sobą konsekwencje.
5. W przypadku pytań MG jest do dyspozycji poprzez konto Los, pw dla Rhiannon Stark lub na discordzie - lady żaba#2638.

Nie spodziewała się, że Królowa matka pozwoli jej na udział w takim wyczynie. Widać nie doceniała własnej matki. Radość jaką miała wymalowaną na twarzy czytając list sprawił, że nic nie mogłoby tego dnia zniszczyć. Kompletnie nic. W końcu będzie mogła zrobić coś, bez ukrywania tego kim jest. W końcu! Odesłała swoją dwórkę, by ta poszła odpocząć, nie potrzebowała tutaj dodatkowych osób. Musiała skupić się na tym co powinna zabrać. Zapewne dziewczę, podejrzewało, że jej Pani znów coś kombinuje. Jednak tym razem robiła to jawnie. Uśmiechnęła się lekko jeszcze raz przebierając się jak uważała w wygodniejszy strój. Tak, w razie potrzeby będzie mogła się wspiąć. Poza tym, zabrała ze sobą sztylet odpowiednio zamocowany na wysokości pasa Królewny. Włosy miała zaplecione odpowiednio tak, by nie przeszkadzały jej a we włosach długie i cienkie szpilki, które miały dwa cele. Jeden obronny, drugi ozdobny. Zgarnęła też linę, którą trzymała pod łożem w razie gdyby była potrzebna podczas wymykania się z komnaty no i tak oto gotowa ruszyła. Gdy już znalazła się na miejscu przywitał ich Lord Dowódca Gwardii jej brata.
- Lordzie Dowódco.
Skłoniła głową z lekkim uśmiechem na ustach. Podejrzewała, że niezadowolenie z jego strony będzie oczywiste, w końcu była zaledwie piętnastoletnią dziewczyną. Jednak tym razem nie miał nic do powiedzenia tym bardziej, że zgodę otrzymała. wysłuchała dokładnie jego słów.
- Z tego miejsca?
Zapytała zaskoczona rozglądając się dookoła. Nie spodziewała się, że z Sali Balowej można się przedostać w inne miejsce. To było dopiero coś, co sprawiło, że jej oczy zabłysły podekscytowaniem.
- W których miejscach było słychać szumy?
Pierwsze podstawowe pytanie, bowiem to od tego miejsca, w którym było słychać szum można było zacząć poszukiwania.

Ekwipunek:
- sztylet
- Szpile we włosach sztuk 2
- Lina

Rzut na Percepcję

Ekwipunek: miecz
Link do rzutu na percepcję

Lord Dowódca nie był prawdopodobnie jedyną osobą, której obecność w przedsięwzięciu młodej Rhaelli nie napawała zbytnią radością. Również Aerys, odczytując krótką notkę znajdującą się w jego komnacie, mimowolnie wygiął usta w geście niezadowolenia. Sprawdzenie nieodkrytych dotąd korytarzy Czerwonej Twierdzy niekoniecznie bowiem było zadaniem, do którego należałoby angażować jego najmłodszą kuzynkę. Zwłaszcza w sytuacji, kiedy to on miał pozostawać odpowiedzialny za jej bezpieczeństwo, co jednocześnie wiązało się z koniecznością poświęcenia znacznej części uwagi właśnie Rhaelli, nie zaś samym poszukiwaniom. Owszem, z jednej strony można byłoby przypuszczać, że wśród niedostępnych do tej pory korytarzy nie powinno czaić się żadne większe niebezpieczeństwo, jednak... historia Maegora Okrutnego wskazywała mimo wszystko na coś innego. Trudno byłoby przewidzieć, co mogłoby skrywać się w przejściach, które znane pozostawały jedynie budowniczym - których spotkał dość marny los... - oraz nieżyjącemu już władcy.
Mimo wszystko, jeśli Królowa Matka nie widziała przeciwwskazań ku temu, by pozwolić własnej córce na udział w poszukiwaniach, on sam również nie zamierzał tego kwestionować. Nawet, jeżeli przez dłuższą chwilę kusiło go, by stanowczo sprzeciwić się tak absurdalnemu pomysłowi. Ostatecznie jednak, jeśli odkrywanie korytarzy miałoby okazać się dla Rhaelli zbyt ryzykowne, mogli się przecież wycofać. Oraz powrócić do tego zadania w późniejszym czasie, już bez obecności dziewcząt, które powinny zajmować się czymś zupełnie innym.
Znalazłszy się we wskazanym miejscu, wysłuchał uważnie tego, co miał im do przekazania Lord Dowódca. Jednocześnie powiódł spojrzeniem po pomieszczeniu, które - jak sądził do tej pory - znał dość dobrze. Jak się jednak okazywało, nawet ono potrafiło kryć pewne tajemnice, które przy odrobinie szczęścia i spostrzegawczości, mogły wkrótce zostać odkryte.
Skinął lekko głową, kiedy z ust Rhaelli padło całkiem sensowne pytanie - znajomość miejsca, w którym dało się słyszeć zza ściany głuche odgłosy, mogłaby zaoszczędzić im przynajmniej ostukiwania każdego skrawka ścian w poszukiwaniu pustego miejsca. Chwilę później zaś jego spojrzenie padło na jedną ze świec, którymi zwykło się oświetlać salę po zmroku. Bez większego zastanowienia podszedł do niej, by następnie zapalić płomień i ze świecą w ręku zbliżyć się do jednej ze ścian.
- Jeżeli gdzieś tutaj jest przejście, pewnie nie jest na tyle szczelne, by nie dało się zaobserwować ruchu powietrza... - stwierdził, w zasadzie bardziej do siebie niż do kogokolwiek innego. Tym bardziej, że ani na moment nie skierował już spojrzenia ani na Rhaellę, ani na Lorda Dowódcę, uważnie obserwując płomień świecy i czekając na moment, w którym ten rzeczywiście miałby zacząć drgać zbliżywszy się do jakiejś szczeliny, na którą nikt jak dotąd nie zwracał zbytniej uwagi.

---

Słysząc pytanie królewny, Lord Dowódca skinął głową w zrozumieniu i dla oszczędzenia czasu na zbędne rozmowy, podszedł do ściany znajdującej się po prawej stronie od wejścia.
- Kilkoro ludzi na przestrzeni lat skarżyło się o dziwne dźwięki po tej stronie sali. Gdyby nie fakt, że wzmianka o nich znalazła się w kilku kronikach, prawdopodobnie skończyłoby się na uznaniu ich za wariatów... - głos Gwayne Corbraya, jak i jego raczej skwaszona mina zdradzały, że sam najchętniej zamknąłby sprawę właśnie w ten sposób, lecz ze względu na okoliczności, w jakich się znajdowali, należało próbować wszelkich możliwych środków wyjścia z tarapatów, nawet jeżeli wydawały się one na pierwszy rzut oka absurdalne.
Gdy jednak Aerys zdecydował się zabrać jedną ze świeczek i ruszyć za Lordem Dowódcą, mógł z łatwością dostrzec, że w okolicy trzeciego lustra na lewo od lorda Corbraya płomień faktycznie przygasł, a sam Aerys mógł posłyszeć bardzo cichy dźwięk kapiącej wody. Okazał się on być na tyle cichy, że samemu lordowi dowódcy umknął, jednak jeżeli Rhaella zdecyduje się stanąć u boku swego kuzyna, również a radę go posłyszeć.

---

Rhaello, twój wynik rzutu na percepcję to 61,5 (maksymalna możliwa wartość: 64).
Aerysie, twój wynik rzutu na percepcję to 80 (maksymalna możliwa wartość: 86,5).

Dość zaskakującym mógł być fakt, że mimo licznych przekazów dotyczących ukrytych w Czerwonej Twierdzy przejść, nikt nie zechciał wcześniej zbadać tej sprawy z należytą uwagą. Prawdopodobnie mogłoby to znacząco oszczędzić problemów, jakie przysparzała im wszystkim obecna sytuacja w Królewskiej Przystani... Najwyraźniej jednak nikt jak dotąd nie przypuszczał, że któregoś dnia Siedmiu mogłoby zesłać na nich prawdziwą powódź, która przyczyniłaby się do odcięcia zamku od świata i - co prawdopodobnie istotniejsze - zapasów. Widocznie więc nikt nie widział jak dotąd sensu ani w dokładnym przeczesywaniu twierdzy, ani też w wyciąganiu wniosków z doniesień rzekomych wariatów słyszących tajemnicze dźwięki zza ścian.
W innej sytuacji może nawet Targaryen pokusiłby się o wygłoszenie uwagi na ten temat, jednak w obecnej chwili podobne słowne utarczki zdawały się nie mieć najmniejszego sensu. Tym bardziej, że jego uwagę zwrócił płomień świecy, który zgodnie z jego oczekiwaniami przygasł w okolicy jednego z luster. Przesuwając się pół kroku naprzód oraz wracając w poprzednie miejsce, chciał upewnić się, że nie był to zwykły przypadek, czy też kwestia ruchu powietrza wywołanego czymkolwiek innym. Jeśli jednak przygaśnięcie świecy zestawiło się z cichym dźwiękiem, jaki rzeczywiście dało się słyszeć zza ściany, można było dojść do jasnego wniosku, że po drugiej stronie faktycznie powinna znajdować się pusta przestrzeń.
- Wygląda na to, że ci wariaci mieli trochę racji - wskazał ruchem głowy na trzecie lustro znajdujące się po lewej stronie Lorda Dowódcy, by następnie odstawić chwilowo już niepotrzebną świecę. - Stąd da się usłyszeć jakieś kapanie, więc coś faktycznie musi znajdować się po drugiej stronie.
Przyjrzał się powierzchni lustra uważniej, następnie zaś przesunął dłonią wzdłuż jego krawędzi, chcąc spróbować odsunąć je od ściany. W najgorszym wypadku mogło grozić mu co najwyżej stłuczenie tafli przy jakimś nieostrożnym ruchu, choć jakoś nie sądził, by ktokolwiek miał jakoś szczególnie przejąć się ewentualnym uszkodzeniem dekoracji Sali Balowej.

---

Gwayne Corbray milczał. Czujnym spojrzeniem przesuwał po postaciach królewny i księcia, a gdy płomień faktycznie przygasł i Aerys ogłosił swój mały triumf, podszedł do księcia, by samemu przyjrzeć się uważniej sytuacji.
- Macie rację, Wasza Wysokość. - stwierdził po chwili, upewniając się na własne uszy, że faktycznie - nie dość, że zza lustra wydobywa się niewielki strumień powietrza, to słychać kapanie. Widząc, że Aerys wie, co robi, próbując odnaleźć jakieś wskazówki bliżej krawędzi lustra, ujął Rhaellę pod ramię i odszedł wraz z nią na bezpieczną odległość.
- Wasza Królewska Mość, wasz kuzyn radzi sobie znakomicie. Proszę nie żywić urazy za mą śmiałość, lecz przyrzekłem strzec życia tak króla, jak i całej królewskiej rodziny. - choć głos lorda dowódcy nie zmienił się, Rhaella mogła zauważyć, że gwardzista uśmiechnął się do niej krótko i słabo. Ta odmiana była dla znanego z wrodzonej powagi Gwayne czymś, co miało ujarzmić ewentualne sprzeciwy królewny.

---

Aerysie, gdy przesuwasz dłonią po krawędzi lustra, wyczuwasz szczelinę w ścianie, na której lustro zawieszono. Jest na tyle duża, że jesteś w stanie wsadzić tam trzy palce. Po drugiej stronie znajduje się taka sama - możliwe jest więc podważenie tafli bez konieczności jej rozbicia.

Proszę cię o rzut na precyzję i podlinkowanie go w poście.
Wzór na obliczenie wyniku to: [(wynik kości k100+34):2]+2.

Wynik:
57-69 - demontujesz lustro bez najmniejszego problemu i uszkodzenia.
39-56 - przy próbie demontażu odłamujesz kawałek lustra, który rani Cię słabo w palec wskazujący dominującej ręki.
19,5-38 - w zadanie wkładasz za dużo siły, w efekcie czego lustro pęka Ci w rękach. Na całe szczęście odłamki nie wbijają się w twoją skórę, lecz ranią, przy okazji dziurawiąc szaty w kilku miejscach. -2 do żywotności na czas sesji.

Rhaella obserwowała w milczeniu otoczenie słuchając jakby się mogło komuś wydać w ogóle nieuważnie, jednak był to błąd. Potrafiła skupić się na tym co ktoś mówi jednocześnie obserwując otoczenie. Sama zaczęła szukać punku, który mógłby się wydawać tym właściwym. Widząc reakcję kuzyna nieco uniosła brew zaskoczona tym co robił. A jednak, już odnotowała w pamięci, coś nowego. Mimo, że była królewną, mimo że była panną, która powinna zająć się przygotowaniem do ślubu, oswajaniem się ze świadomością życia w Dorne to niestety nie robiła tego, dla niej nie miało znaczenia to co będzie z nią lada czas, jednak to co działo się tu i teraz, to co działo się poza murami. Lud głodował i jeśli czegoś nie wymyślą, wszyscy zaczną umierać z głodu a co za tym pójdzie, zaczną się choroby. Ella, mimo swego wieku była bardziej...żywiołowa. Miała swoje cele, swój świat, w którym trwała gdy uznała, że tego potrzebuje. Dzisiaj stała za zgodną matki tutaj, by móc pomóc, zrobić coś dla przyszłości. Wzrok królewny powędrował tuż za kuzynem, gdy dostrzegła naraz jak świeca przygasła. Zaskoczona podeszła bliżej ale zaraz została powstrzymana przed Lorda Dowódcę skinęła mu głową ze zrozumieniem.
- Me życie zatem nie jest w zagrożeniu bez względu na to co się może wydarzyć. U boku mam dwoje zdolnych mężów zapewne ma droga Pani matka byłaby spokojniejsza wiedząc, że nie tylko nad mym bezpieczeństwem czuwa mój drogi kuzyn, ale i sam Lord Dorwódca.
Skinęła głową z szacunkiem po czym przyjrzała się z ciekawością Aerysowi.
- Może to i nie odpowiedni czas, ale...gdy wymykałam się z komnaty przechodziłam przez pewne przejście, które za dźwignię miało stary uchwyt na pochodnię. Może i tutaj takowe ukryte dźwignie się znajdują?
Dodała spoglądając na kuzyna i to co robił. Sama z chęcią by podeszła do niego i pomogła mu w poszukiwaniach.

Link do rzutu na precyzję
[(82+34):2]+2 = 60

Jedynie na moment odwrócił spojrzenie w kierunku swojej kuzynki i Lorda Dowódcy, który odciągnął ją na bok, chcąc najwyraźniej zniechęcić królewnę do dalszego uczestnictwa w całym tym przedsięwzięciu. I choć powstrzymanie się od głośnego przytaknięcia mężczyźnie wymagało całkiem sporo samozaparcie, póki co zdecydował rzeczywiście nie wtrącać się i odwodzenie dziewczęcia od tego cudacznego pomysłu postanowił zostawić w rękach dowódcy Białych Płaszczy. Sam zaś odwrócił się ponownie w kierunku lustra, wyczuwając pod palcami odpowiednio szeroką szczelinę, która pozwalała na jego demontaż. Starając się wyczuć właściwy punkt, który pozwoliłby na uporanie się z taflą bez uszkadzania jej, zmarszczył na moment brwi, przysłuchując się słowom kuzynki. Mimo wszystko nie mogło obejść się bez lekkiego uśmiechu, będącego reakcją na jej wzmiankę o wymykaniu się z komnaty.
Może jednak królewna miała znacznie większe doświadczenie w samodzielnej eksploracji zamku, niż mogłoby mu się z początku wydawać...
- Jeżeli okaże się, że zdjęcie tego lustra na nic się nie zda, przyjdzie czas na szarpanie za uchwyty - stwierdził z pewną nutą rozbawienia w głosie, w kolejnej chwili zdejmując gładką taflę ze ściany i jeszcze na moment odwracając się w kierunku Rhaelli. - Z kolei twoja matka prawdopodobnie byłaby spokojniejsza, gdybyś po prostu trzymała się z daleka od jakichś podejrzanych przejść, tuneli i tym podobnych. Mogę się założyć, że zamiast tego z przyjemnością znalazłaby ci inne, niewątpliwie równie ciekawe zajęcie.
Tylko z pozoru jego słowa można byłoby uznać za kontynuację podjętych przez Lorda Dowódcę prób odwiedzenia dziewczyny od kontynuowania poszukiwań. Zdecydowanie zbyt wyraźnie pobrzmiewało bowiem w jego wypowiedzi rozbawienie, przy czym takież samo czaiło się również w spojrzeniu fiołkowych oczu, jakie zatrzymał na swojej kuzynce. Nie łączyły ich może szczególnie zażyłe relacje - choćby ze względu na dzielącą ich różnicę wieku - jednak nie trzeba było wiele, by z łatwością domyślić się, że wybicie jej czegokolwiek z głowy nie mogło być łatwym zadaniem. On zaś nie zamierzał się go podejmować. Nawet, jeżeli nieszczególnie zachwycony był koniecznością baczenia przede wszystkim na jej bezpieczeństwo, być może rzeczywiście warto było wziąć pod uwagę również jej przydatność podczas poszukiwań. Skoro i tak dane jej już było zwiedzać Czerwoną Twierdzę na własną rękę, być może faktycznie mogła pochwalić się znajomością tajników pewnych przejść, o których Aerys nie miał najmniejszego pojęcia.

---

Lustro ustąpiło dość szybko, zaś sam Lord Corbray bardzo się starał, by na jego kamiennym obliczu nie było widać nic poza powagą i stanowczością, z której słynął. Gdyby nie powaga sytuacji oraz to, w jakiej roli występował, pewnie uśmiechnąłby się dwukrotnie. Po raz pierwszy na zapewnienia Rhaelli, które pomimo wydawania się lekką próbą ugłaskania nerwów i czujności Lorda Dowódcy, były naprawdę mile słyszaną uwagą odnośnie jego codziennej pracy. Po raz drugi natomiast - na słowa Aerysa, które prawie zostały wyjęte z ust Corbraya i bardziej nie mógł się z nimi zgadzać. Nie w jego pozycji było jednak wypowiadanie się odnośnie prób wychowawczych czy zachowań niewieścich, bowiem ani nigdy nie będzie mieć własnych dzieci, ani nigdy nie był niewiastą.
- Słuszna uwaga, Wasza Królewska Mość. Aczkolwiek pochodnie zostały w tym pomieszczeniu sprawdzone wcześniej na moją komendę i jedynym szlakiem jest... - przerwał, gdy Aerysowi udało się podnieść lustro - to, co właśnie odkrył wasz królewski kuzyn, moja pani.

---

Przed wami znajduje się długi, ciemny korytarz. Krople wody ściekające po ścianach są jednak efektem wyższej temperatury znajdującej się w murach - właśnie z wysokiej wilgotności powietrza słyną najniższe partie lochów Czerwonej Twierdzy. Temperatura w korytarzu nie różni się jednak znacząco od tej z sali balowej - przynajmniej teraz. Z racji niewielkiej cyrkulacji powietrza wydaje się być tam po prostu duszno.
Końca korytarza nie widać - ginie on w mroku, lecz przy odpowiednim źródle światła, który możecie jeszcze ze sobą zabrać z Sali Balowej, powinniście nie mieć większych problemów.

Jeżeli sobie życzycie, możecie zagadać jeszcze Lorda Dowódcę. Jeżeli nie - możemy zaczynać eksplorację tunelu.

Obserwowała w milczeniu przez chwilę to co się działo gdy padły słowa kuzyna. Uniosła brew nieco naburmuszona. Jego słowa sprawiły, że miała chęci odpyskować jednak nie wypadało to raz, dwa powinna zachować się nieco inaczej. Wzięła więc wdech i spokojnie nie wpadając w złość bo z jednej strony nic złego nie powiedział, z drugiej...cóż, miał rację.
- Zapewne moja droga Pani matka znalazłaby odpowiednie zajęcie dla przyszłej żony Księcia Dorne. Jednak widocznie ufa mi na tyle wiedząc, że chociaż potrafię być dość...niespodziewana to nie zrobię niczego głupiego.
Uśmiechnęła się zadziornie jakby nigdy nic. Chociaż samo wspomnienie o przyszłym małżonku sprawiało jej nieco trudności to jednak, nie dała po sobie za bardzo tego poznać.
- Poza tym, wyszywanie jest zdecydowanie nudniejsze. Wolę to, co robię od dawna.
urwała gdy nagle lustro dało się zdjąć bez problemu a przed nimi pokazało się przejście. A pomyśleć, że tyle razy tutaj była i nie zwróciła uwagi, że może tutaj coś się znajdować. Musiała przyznać, że przodkowie dobrze się spisali.
- Zatem ruszajmy. Ciekawa jestem co jest na końcu tunelu.
Przyznała zachwycona i ruszyła zdecydowanym krokiem w stronę kuzyna podchodząc bliżej. Wyczuła wilgoć i duchotę, jaka wydostawała się z ów miejsca.

Gdyby odpowiedź królewny - ta, która zawierała wzmiankę na temat jej małżeństwa z dornijskim księciem - padła w momencie, gdy wciąż jeszcze starał się bez zbędnych szkód ściągnąć lustro ze ściany, wielce prawdopodobnym było, że tafla rozsypałaby się w drobny mak przez użycie zbyt wielkiej siły lub jakiś niepotrzebny, nazbyt gwałtowny ruch. Bo przecież powstrzymanie się od wypowiedzenia w obecności Lorda Dowódcy uwagi, jaka mogłaby cisnąć się na usta w kwestii zaplanowanych przez Daerona małżeństw, wymagałoby wyładowania irytacji w inny sposób. Na szczęście z lustrem udało mu się uporać ledwie chwilę wcześniej, a wykorzystawszy na to całe niewielkie pokłady samokontroli, Aerys zdołał również powstrzymać się od jakiegokolwiek komentarza pod adresem przyszłego małżonka Rhaelli, decyzji władcy, czy też całej reszty niedorzecznych warunków pokoju z Dorne. To zdecydowanie nie był odpowiedni moment na podejmowanie podobnych dyskusji, a i towarzystwo nie było zbyt właściwe. W przypadku dowódcy Białych Płaszczy - ze względów dość oczywistych. W przypadku Rhaelli zaś... nawet jeżeli pewne - dość istotne - decyzje dotyczyły również jej samej, chyba jednak wciąż można było uznać ją za zbyt młodą, by o pewnych kwestiach wspominać przy niej na głos. Nie wspomniawszy już o prawdopodobnie niezbyt odpowiednim dla jej uszu słownictwie, jakiego wypadałoby w tej sytuacji użyć.
- Wilgoć, mnóstwo brudu i prawdopodobnie trochę robactwa. Twoja matka będzie zachwycona, jeśli po wszystkim ze szczegółami opowiesz jej o tym, co udało ci się znaleźć - stosunkowo szybko udało mu się stłumić złość, jaka przez ledwie jedną wzmiankę o Dornijczyku, momentalnie zrodziła się w jego umyśle. Na tyle nawet skutecznie, by w kolejnej jego wypowiedzi znów bez większego problemu można było wychwycić nieco rozbawiony ton. Nawet, jeśli nie do końca to rozbawienie odbiło się w spojrzeniu, jakim na krótko uraczył swoją kuzynkę.
W kolejnej chwili odwrócił się od wejścia do tunelu, by przejść przez salę i ze wspomnianych już uchwytów wyjąć dwie pochodnie. Jedną z nich podał kuzynce, dochodząc do wniosku, że najlepiej byłoby, gdyby każde z nich mogło polegać na niesionym przez siebie źródle światła. Może i bowiem nie było to konieczne przy samym wejściu do tunelu, jednak z łatwością można było domyślić się, że w dalszej jego części nie będą mogli raczej liczyć na światło docierające do nich skądkolwiek indziej. Z kolei włażenie w głąb po omacku wydawało się być po prostu kompletną głupotą i nie miało najmniejszego sensu. Zwłaszcza, jeśli nie tylko wolał sam opuścić tunel w jednym kawałku, ale przy okazji dopilnować, by również jego kuzynka wyszła stamtąd w stanie nienaruszonym.
- Uważaj, żeby nie spalić sobie włosów i trzymaj się za mną - rzucił jeszcze w kierunku Rhaelli, by następnie krótkim skinieniem głową pożegnać towarzyszącego im do tej pory Lorda Dowódcę i wejść do tunelu, który udało im się okryć.

---

Przy pomocy pochodni udało się wam oświetlić tunel. Nie był on podobnie szeroki jak większość korytarzy Czerwonej Twierdzy, jednak umożliwiał swobodne poruszanie się dwójki ludzi obok siebie, bez konieczności kontaktu między ciałami lub przeciskania się pomiędzy ścianami. Dopiero po około minucie marszu spotkaliście się ze zwężeniem - musieliście przez nie przejść pojedynczo, lecz po chwili znów mogliście się ze sobą zrównać.
Im dalej szliście, tym wilgotność coraz bardziej się ulatniała. Zdaje się, że dotarliście bowiem do pierwszej większej, wolnej przestrzeni.
Korytarz bowiem przybrał formę kwadratowego pomieszczenia, mniej-więcej wielkości komnaty mieszkalnej. Jeżeli będziecie chcieli dostrzec coś więcej, krótkie obejście ścian pokaże wam, że naprzeciw was znajdują się zamknięte, drewniane drzwi. Po waszej lewej stronie znajduje się dalsza odnoga korytarza, która ginie w ciemnościach, zaś po prawej znajdują się schody, którymi zejdziecie w dół.
Wybór drogi zależy jedynie od was.

Młoda Targaryenówna doskonale dostrzegła zmieniający się nacisk mięśni pod skórą, wiedziała że każda wzmianka o Dornijczykach doprowadzała nie tylko jej siostry do szału, ale wszystkich jakich znała. No chyba prócz samego Sir Meagora, bo to dziwny człowiek jest. No ale jednak jej drogi kuzyn na wzmiankę o przyszłości młodszej latorośli rodu nieco spiął się mimo to nie pokazując zbytnio po sobie tego co czuł i myślał. Odstawiona tafla lustra ocalała na szczęście, a wilgoć dotarła do wrażliwego nosa Królewny. Uśmiechnęła się tylko delikatnie gdy ten nagle zmienił temat.
- Lepiej oszczędzić jej takiego sprawozdania, wszak wieści o takim brudzie mogłoby sprawić, że upadłaby na zdrowiu świadoma, w co pozwoliła mi wkroczyć.
Zaśmiała się pod nosem i przeniosła wzrok na kuzyna po chwili zerkając głębiej w to co znajdowało się przed nimi.
- Oczywiście.
Zgodziła się bo szczerze...na słowa o pająkach jakoś tak poczuła dreszcze ale w końcu czemu miałaby się bać? Idzie przecież z kuzynem, nie idzie sama no i co ważniejsze, nie musiała się niczego obawiać. Więc po chwili już dumnie stała ze swoją pochodnią gotowa ruszyć przed siebie tuż za Aerysem. Idąc obok uważnie obserwowała otoczenie na tyle, na ile pozwalały im pochodnie. Gdy w końcu dotarli do wąskiego przejścia i tam przecisnęli się bez problemu. Dopiero będąc dalej zastanawiała się gdzie dalej.
- Spójrz, drzwi.
Wskazała na drewniane drzwi tuż naprzeciw nich. Zrobiła nieco krok w przód rozglądając się dookoła.
- Korytarz i schody w dół. Podziemia? A może zmyłka? Chociaż i drzwi mogą być zmyłką.
Odezwała się rozglądając dookoła i czekając na decyzję Aerysa. W końcu to on był tutaj odpowiedzialny za nią, a ona obiecała słuchać jego poleceń. Szkoda..bo pewnie już poleciałaby do drzwi próbując je otworzyć z ciekawości.

Po wejściu do korytarza, starał się trzymać przynajmniej krok lub pół kroku przed kuzynką - nawet w miejscach, gdzie przestrzeń pozwalała na to, by swobodnie maszerowali obok siebie. Nie przypuszczał wprawdzie, by w zamkniętym od lat tunelu mógłby czaić się ktokolwiek lub cokolwiek czyhającego na życie królewny, jednak w razie natrafienia na jakąś przeszkodę, wolałby jednak, by to nie ona odnalazła ją jako pierwsza. W końcu o ile zagrożenie w postaci ludzi lub innych żywych stworzeń zdawało się być dość mało prawdopodobne, tak dziury i wyrwy w podłożu wydawały się już być całkiem realnym zagrożeniem, na które mogliby natknąć się już na początku drogi.
Najwyraźniej jednak - przynajmniej na razie - mieli dość szczęścia, by nie połamać nóg jeszcze przed tym, jak przyszło im stanąć przed pierwszym wyborem drogi. Targaryen niespiesznym krokiem obszedł kwadratowe pomieszczenie, w jakim przyszło im się znaleźć, by przez krótką chwilę zastanowić się nad możliwymi opcjami.
- Pewnie warto za nie zajrzeć mimo wszystko. Jeżeli nie będzie za nimi nic wartego uwagi, pójdziemy schodami - odezwał się, gdy już jego kuzynka rozważyła na głos możliwe opcje. Jednocześnie zbliżył się do drzwi, by nacisnąć klamkę i spróbować je otworzyć. Nie zamierzał się jednak z nimi siłować w razie, gdyby pozostawały zamknięte. W takiej sytuacji zdecydowałby się ruszyć w kierunku schodów, które zdawały się być drugą najbardziej kuszącą - choć może nie najbardziej racjonalną - opcją.
Racjonalne zdawało się być za to sprawdzenie drzwi w pierwszej kolejności - w razie, gdyby okazało się, że rzeczywiście znajdowało się za nimi jakieś pomieszczenie, z którego nie mogli dostać się nigdzie dalej, nie tracili zbyt wiele czasu na wybór nowej drogi. Należało za to wziąć pod uwagę, że gdyby schody lub dalsza część korytarza okazała się być po czasie ślepym zaułkiem, musieliby wracać się z powrotem do punktu wyjścia.

---

Wybór padł na drzwi do tajemniczego pomieszczenia. Po krótkiej inspekcji mogliście dojrzeć, że nawet nie były zamknięte. Dlatego też, przy pierwszej próbie drzwi ustąpiły, a wy mogliście wejść do środka.

Dalsza rozgrywka odbędzie się w tym temacie.

Rhaella, Aerys, MG - z/t.