Dolina

Arrynowie uważani są za najstarszy ród andalski na terenie Westeros. Jednocześnie wiedzą powszechną jest, że to właśnie oni mogą pochwalić się najczystszą andalską krwią - podobno jednym z przodków Arrynów był Hugor ze Wzgórza. Historia założenia rodu jest dość prosta - gdy wyczuwszy zagrożenie ze strony nowych najeźdźców król Robar II Royce rozpoczął unifikację wojsk Pierwszych Ludzi, Andalowie z Doliny zostali zjednoczeni przez Orlego Rycerza, ser Artysa Arryna, uważanego za najlepszego wojownika spośród rdzennej ludności Doliny. Po śmierci Robara w Bitwie Siedmiu Gwiazd lordowie z krwi Pierwszych Ludzi ugięli kolano przed Artysem, którego koronowano na nowego Króla Gór i Doliny. Od tamtego dnia Dolina zaczęła być nazywana Doliną Arrynów. Ci z Pierwszych Ludzi, którzy nie mogli pogodzić się z władzą Artysa zostali wygnani w Góry Księżycowe, następnie tworząc podwaliny górskich klanów.

Pierwszą siedzibą rodu Arryn były Księżycowe Wrota, jednak kolejne pokolenia poświęcały się budowie Orlego Gniazda, w którym ród rezyduje do dzisiaj. Początkowo jednak Orle Gniazdo traktowane było jako pałac letni. Obecnie sytuacja się odwróciła - to Księżycowe Wrota uważane są za pałac zimowy.

Przez lata Arrynowie poszerzali swoją domenę. Taki stan rzeczy spowodował trwającą tysiąclecia wojnę z rodem Stark o Trzy Siostry, zakończoną zwycięstwem lordów Doliny. Flota Arrynów odprawiała także niewolników na powrót do Volantis, odpierała ataki Żelaznych Ludzi, piraci ze Stopni oraz Wysp Bazyliszkowych.

W trakcie Podboju Aegona Arrynowie stali za rozbiciem floty Targaryenów, a także za śmiercią Daemona Velaryona odpowiedzialnego za dowództwo na morzu w imieniu króla. W odpowiedzi królowa Visenya Targaryen osobiście spaliła wszystkie statki należące do Króla Gór i Doliny. Po tym zdarzeniu królowa była odpowiedzialna za doprowadzenie do poddania się Orlego Gniazda. Królowa-regentka Sharra Arryn zebrała armię przy Krwawej Bramie, lecz Visenya dostała się na dziedziniec Orlego Gniazda na swym smoku o imieniu Vhagar. Po powrocie do Orlego Gniazda Sharra zastała swojego syna, małoletniego lorda, siedzącego na kolanach królowej Visenyi pytającego, czy będzie mógł polecieć z nią na smoku. Po ugięciu kolana przez matkę chłopca, królowa Visenya zabrała Ronnela Arryna na dwie przejażdżki na smoku. Od tamtego dnia Arrynowie pełnią funkcje Lorda Doliny oraz Namiestnika Wschodu.

W wyniku starań królowej Rhaenys lord Ronnel Arryn wziął sobie za żonę córkę lorda Torrhena Starka, co miało stanowić koniec napiętych relacji między tymi rodami. Co prawda małżeństwo to nie zostało dobrze przyjęte przez rodzinę panny młodej, jednak okazało się faktycznie powodem ocieplenia relacji między Północą a Doliną. Nawet pomimo śmierci lorda Ronnela i całej jego rodziny z rąk jego młodszego brata Jonnosa, relacje te się nie załamały. Książę Maegor Targaryen przywrócił porządek w Dolinie poprzez powieszenie bratobójcy, a linia Arrynów kontynuowana była przez kuzyna zmarłych lordów - Huberta.

W 80 roku po podboju lord Rodrik Arryn poślubił księżniczkę Daellę Targaryen, córkę króla Jaehaerysa I. Doczekali się oni jednego dziecka, córki - przyszłej królowej Aemmy Arryn. Aemma została żoną księcia, a później króla, Viserysa I i matką królowej Rhaenyry. Od tego dnia główna linia Targaryenów ma w sobie domieszkę krwi Arrynów. Pomimo niewielkiej roli w Wielkiej Radzie z roku 101, spowodowanej małoletnością lady Jeyne Arryn, na tron wstępuje Viserys I, koronując Aemmę Arryn na swoją królową. Po śmierci króla i rozpoczęciu Tańca Smoków oczywistym staje się dołączenie lordów Doliny do stronnictwa Czarnych. Poselstwo księcia Jacaerysa Velaryona zostało przyjęte, a siły Arrynów dołączyły do oddziałów Rhaenyry drogą morską.

Po zakończeniu wojny lady Jeyne dostąpiła zaszczytu zostania jednym z siedmiu regentów małoletniego króla Aegona III. Po jej śmierci w roku 134, sytuacja w Dolinie uległa destabilizacji. Dziewica z Doliny nigdy nie miała męża ani potomka - na swojego dziedzica wyznaczyła swego dalekiego kuzyna lorda Joffreya Arryna. Nie spodobało się to bliżej spokrewnionemu z Jeyne ser Arnoldowi Arrynowi oraz odległemu krewnemu z Gulltown - Isembardowi Arrynowi. Ser Edric Arryn, syn ser Arnolda, stwierdził, że większe znaczenie mają ustanowione prawa dziedziczenia, a nie "zachcianki umierającej kobiety". Ser Arnold został jednak celowo wykluczony z linii dziedziczenia ze względu na to, że dwukrotnie próbował dokonać zamachu na życie Jeyne, uważając ją za niegodną pełnienia jej funkcji, głównie ze względu na płeć. Gdy trzech pretendentów do tytułu nie mogło dojść do porozumienia, wybuchła wojna domowa o dziedziczenie. W jej obliczu regenci królewscy zdecydowali o siłowym przywróceniu Królewskiego Pokoju. Ser Corwyn Corbray został wysłany do Orlego Gniazda, gdzie ogłosił, że wola Jeyne powinna zostać respektowana, zatem nowym lordem powinien zostać Joffrey Arryn. Nakazano aresztowanie Isembarda oraz jego synów, egzekucję ser Edricka oraz ser Arnolda. Ser Arnold jednak ratował się ucieczką do Runestone, siedziby rodu Royce. W ślad za nim wyruszył królewski regent, ser Corbray. W momencie, gdy nakazał lordowi Runestone, Gunthorowi Royce, wydanie ser Arnolda, został postrzelony przez jednego z łuczników wiernych Gunthorowi. Zabójstwo królewskiego regenta zostało słusznie uznane za zdradę stanu, pogarszając sytuację w już pogrążonej w wojnie Dolinie. Rody Corbray, Hunter, Crayne i Redfort pod dowództwem namiestnika królewskiego Thaddeusa Rowana przeszły przez Księżycowe Góry do Orlego Gniazda, gdzie udzieliły pomocy militarnej Joffreyowi. W roku 136 lordowie Alyn Velaryon oraz Benjicot Blackwood doprowadzili do ostatecznego ugięcia kolana przez Isembarda Arryna, jego synów oraz ser Arnolda Arryna przed Joffreyem Arrynem. W trakcie podboju Dorne Arrynowie wspomogli koronę, wysyłając swoich ludzi na południe pod dowództwem Corwyna Arryna. Niestety, Hubert Arryn stracił życie w jednej z ostatnich bitew pod Słoneczną Włócznią, a jego ciało dalej pozostaje na Południu.  


Ród Arryn jest rodem mogącym pochwalić się najczystszą krwią spośród andalskich rodów. Przedstawiciele rodziny niemal zawsze mają jasne oczy, przypominające kolorem błękit nieba oraz herbu rodu. Włosy - tak kręcone jak i proste, zwyczajowo mają barwę jasnego brązu.

Arrynowie z Orlego Gniazda mają wiele gałęzi bocznych - wszystkie te gałęzie za wyjątkiem Arrynów z Gulltown są od nich biedniejsze, jednak z racji samego nazwiska nie ustępują w dumie swoim krewniakom.






* Przed tworzeniem postaci oznaczonej gwiazdką prosimy o kontakt z administracją celem przekazania informacji dot. postaci


Belmore, Breakstone, Corbray, Donniger, Egen, Elesham, Grafton, Hersy, Crayne, Dutton, Hunter, Lipps, Lynderly, Melcolm, Moore, Pryor, Redfort, Royce (podległe rody: Coldwater, Shett, Tollett), Sunderland  (podległe rody: Borrell, Longthorpe, Torrent), Ruthermont, Templeton, Waxley, Upcliff, Waynwood


Targaryen - Jednym ze źródeł dumy Arrynów jest fakt, że wszyscy żyjący w głównej linii Targaryenowie pochodzą od Aemmy Arryn i jej córki Rhaenyry. Ze względu na pokrewieństwo, Arrynowie pozostają lojalistami królewskiej dynastii. Cieniem rzuca się jednak kwestia przegranej wojny z Południem oraz niepomszczonej śmierci Huberta Arryna.

Martell - Ze względu na zaangażowanie wojsk Arrynów w Podbój Dorne oraz śmierć ser Huberta Arryna, relacje między Doliną a Dorne nie są najlepsze. Nie poprawia tego fakt, iż Arrynowie od lat są lojalistami Targaryenów. Ostateczna przegrana w siedmioletniej wojnie nie daje gruntu na dobre relacje.

Tyrell - Ze względu na zaangażowanie rodu Tyrell w Podboju Dorne, Arrynowie darzą lordów Reach szacunkiem i przyjaźnią.

Baratheon - Ze względu na stanie po dwóch stronach konfliktu w trakcie Tańca Smoków, Arrynowie podchodzą do Baratheonów z odrobiną rezerwy. Niemniej jednak relacje między dwoma rodami nie są otwarcie negatywne i na ten moment zbliżają się do neutralności.

Tully - Relacje między Riverrun i Orlim Gniazdem są poprawne. Rody te nie mają zbyt dużo okazji do interakcji, lecz dzięki walce dla królowej Rhaenyry w Tańcu Smoków można powiedzieć, że Arrynowie uważają Tully za zaufanych sojuszników w walce o sprawiedliwość.

Lannister - Lannisterowie nie są ulubionym sojusznikiem Arrynów z dwóch powodów. Na pierwszy plan wysuwa się głównie pomoc udzielana przez Lannisterów stronnictwu Zielonych w trakcie Tańca Smoków. Drugim powodem jest brak zaangażowania lorda Lannistera w Podbój Dorne.

Stark - Choć relacje pomiędzy dwoma rodzinami przez tysiąclecia można było nazwać tragicznymi, od momentu ożenku córki Torrhena Starka z Ronnelem Arrynem sytuacja stopniowo się poprawiała. Od momentu uspokojenia się sytuacji w Dolinie i nastania panowania lorda Joffreya Arryna między Orlim Gniazdem i Winterfell powstał most porozumienia, a nowe, dobre relacje miały zostać przypieczętowane małżeństwem między Hubertem Arrynem i Rhiannon Stark.

Greyjoy - Arrynowie patrzą łaskawiej na Greyjoyów teraz, niż w jakimkolwiek okresie przed Tańcem Smoków. Nie mówi się o tym głośno, ale decyzja Daltona Greyjoya o przeprowadzeniu rajdów na ziemie Lannisterów była postrzegana przez Arrynów jako odpowiednia kara za wspieranie króla Aegona II. Z drugiej strony jednak długa historia krwawych konfliktów między rodami Greyjoy i Arryn nie pozwala na otwarte ogłoszenie jakiejkolwiek deklaracji przyjaźni.

Arryni z Gulltown - w wyniku wojny o sukcesję relacje między dwiema gałęziami znacznie się pogorszyły. Nawet najmniejsze napięcie na linii Orle Gniazdo - Gulltown może skończyć się poważnym konfliktem i ponownym wybuchem wojny. Obie strony konfliktu starają się ograniczać kontakty tylko do linii lord zwierzchnik - wasal, choć nawet w takich przypadkach zdarza się tworzenie gruntu pod nowy konflikt.

Royce - Lord Joffrey Arryn uznał zabicie ser Corbraya za osobistą zniewagę. Relacje pomiędzy rodami Arryn i Royce są zatem negatywne, nawet pomimo upływu lat. Arrynowie starają się zachować odpowiednią ostrożność względem swych wasali, a od ponad trzydziestu lat nikt pochodzący z Runestone nie pełnił żadnej ważnej funkcji w Orlim Gnieździe. Relacje nie zawsze były tak złe - lord Yorbert Royce był przecież regentem lady Jeyne Arryn. Jednak nic nie wskazuje, by ród Royce miał w najbliższym czasie wrócić do łask lorda Doliny.

Corbray - Arrynowie są bardzo wdzięczni tym ze swych wasali, którzy stanęli po stronie Joffreya Arryna. Ród Corbray nie jest wyjątkiem. Po tragicznej śmierci ser Corwyna Corbraya lord Joffrey udzielił dużej pomocy pozostającym po nim w Heart's Horne dzieciom oraz wdowie - Rhaenie Targaryen.

W czasach Pierwszych Ludzi ród Royce stanowił najpotężniejszy wśród rządzących Doliną. Tytułowali się wówczas Królami Brązu i nosili Runiczną Koronę, symbol ich władzy. Rywalizowali z rządzącym wówczas Gulltown rodem Shett, którego przywódcy głosili się Królami Prawidzwych Ludzi i których historia również sięgała milenia wstecz. Konflikt przybrał na sile w okolicy inwazji Andalów, kiedy to wraz z kolejnymi porażkami w boju Król Osgood III Shett sprzymierzył się z andalskim przywódcą ser Geroldem Graftonem. Choć udało im się pokonać króla Yorwycka VI Royce w początkowych walkach, to ostatecznie sojusznik Shettów zwrócił się przeciw nim przejmując ich dawne tereny, a kolejne wojny nie przyniosły decydującego zwycięstwa po żadnej ze stron konfliktu.

Ostatnim z królów z dynastii był wnuk Yorwycka, Robar II, który doszedł do władzy w momencie, gdy andalska inwazja zajęła już trzy czwarte Doliny. Zyskał on poparcie rodów Belmore, Coldwater, Hunter, Redfort oraz Upcliff i ogłosił się Królem Doliny, Paluchów oraz Gór Księżycowych. Po kilku inicjalnych zwycięstwach uległ w bitwie ser Artysowi Arrynowi, a pozostałe siły złożyły hołd familii, ogłaszając jej przedstawicieli nowymi władcami ziem.

W 37 roku po Podboju, w czasie początku rządów Aenysa I Targaryena, Ronnel Arryn, Lord Orlego Gniazda, został uwięziony przez swego młodszego brata Jonosa, który ogłosił się Królem Gór i Dolny. Lord Allard Royce ruszył na odsiecz prawowitego władcy, co niestety doprowadziło jedynie do rozwścieszenia uzurpatora i wyrzucenia Ronnela przez Księżycowe Drzwi, posyłając go na pewną śmierć. Dopiero książę Maegar Targaryen zdołał stłumić rebelię, używając do tego swego smoka, Baleriona. Wraz ze śmiercią buntownika linia Arrynów kontynuowana była przez Huberta Arryna, którego żona pochodziła właśnie z rodu Royce, a Allard za bohaterskość otrzymał od króla Siedmiu Królestw nagrodę. Roycowie należeli do sił wspierający króla Jaehaerysa I w starciu z królem-tyranem, Maegorem I.

Yorbet Royce, Lord Protektor Doliny, brał czynny udział w czasie zgromadzenia Wielkiej Rady w 101 po Podboju, ze względu na ówczesną małoletność Lady Jeyne Arryn. Książę Daemon Targaryen wziął ślub z Rheą Royce, był to jednak związek niezadowalający dla obu stron. Dokonano nawet petycji do króla, by unieważnił małżeństwo, Viserys I nie wyraził jednak na to zgody. Po śmierci kobiety Targaryen próbował dociekać swoich praw względem siedziby rodowej, jednak ta ostatecznie przypadła kuzynowi zmarłej, a wdowiec otrzymał dyskretną sugestię, by opuścić Dolinę.

W czasie Tańca Smoków ser Willum Royce nieszczęśliwie zagubił valyriański miecz Lament, ginąc w trakcie szturmu na Smoczą Jamę. Poszukiwania broni dotychczas nie dały wymiernych rezultatów. W czasie ostatniej wojny domowej w Dolinie Roycowie zdecydowali się poprzeć, wraz ze swymi chorążymi, ser Arnolda Arryna. Postawiło ich to po przegranej stronie konfliktu i mocno nadszarpnęło relację z suwerenem.





Coldwater, Shett, Tollett


Arryn - Joffrey Arryn nie zapomniał zdrady. Relacje pomiędzy Orlim Gniazdem a Runestone są więc napięte mimo upływu lat. Royce nie mogą liczyć na wiele honorów, a każda próba powiększenia swoich wpływów jest szybko ukrócana przez Namiestników Wschodu.

Corbray - Zabójstwo Corwyna Corbraya jest dalej punktem zapalnym relacji pomiędzy dwoma rodami. Oliwy do ognia dodaje fakt, że po ostatecznym ustabilizowaniu władzy Joffreya Arryna, wszelkie honory, które wcześniej pełnili członkowie rodu Royce przypadły Corbrayom.

Corbrayowie są rodem andalskim, założonym w trakcie Inwazji Andalów na Westeros. Ser Corwyn Corbay podbił Paluchy, pokonując rody Brightsone i Shell, w efekcie ogłaszając się Lordem Pięciu Palców. Gdy Pierwsi Ludzie zaczęli się jednoczyć przeciwko andalskim najeźdźcom, król Robar II Royce zabił Qyle Corbraya, Króla Pięciu Palców. Corbrayowie w odpowiedzi uważają, że to ser Jaime Corbray zabił króla Robara w Bitwie Siedmiu Gwiazd.

Heart's Home położone jest na północnym brzegu, gdzie lodowa rzeka wpływa do Wąskiej Zatoki Wąskiego Morza, na północny-zachód znajduje się twierdza Strongsong, należąca do innego z chorążego rodu Arrynów, natomiast bezpośrednio na północ od Heart's Home rozciąga się las. Ród Corbray może poszczycić się posiadaniem miecza z valyriańskiej stali, który nosi imię Smętnej Damy. Smętna Dama przez jakiś czas znajdowała się w posiadaniu rodu Royce, jednak później wrócił w ręce rodziny Corbayów. Mimo iż konflikt pomiędzy tymi dwoma rodami Doliny miał miejsce wiele lat temu, ich stosunki nadal są oziębłe.

W czasach Podboju Aegona królowa Rhaenys Targaryen, młodsza siostra i zarazem druga żona króla, zaaranżowała małżeństwo pomiędzy jedną z trzech córek lorda Tarthu a przedstawicielem rodu Corbray, co sprawiło, że owe rody połączył sojusz. W trakcie rządów króla Aegona I Targaryena ser Gawen Corbray został wybrany przez królową Visenyę na zbrojmistrza jej syna, księcia Maegora, w wyniku czego przeniósł się na Smoczą Skałę. Powodem tego wyboru była reputacja ser Gawena jako jednego z najbardziej morderczych rycerzy jego czasów.

Przez lata Corbrayowie pozostawali poza wielką polityką, skupiając się na relacjach politycznych na terenie Doliny Arrynów. Sytuacja zmieniła się znacząco, gdy ser Corwyn Corbray wziął sobie za drugą żonę księżniczkę Rhaenę Targaryen, będącą na wychowaniu lady Jeyne Arryn w Orlim Gnieździe na czas Tańca Smoków. Po zakończeniu wojny ser Corbray został jednym z królewskich regentów. Po śmierci lady Arryn powierzono mu zadanie uregulowania sytuacji sukcesji w Dolinie. W trakcie pobytu w Runestone został postrzelony przez jednego z łuczników rodu Royce, którzy popierali kandydata innego niż wskazanego w ostatniej woli lady Jeyne. Nawet po śmierci ser Corwyna Corbrayowie konsekwentnie popierali Joffreya Arryna, doprowadzając do zakończenia wojny domowej o sukcesję w Dolinie.

Po Tańcu Smoków i wojny domowej o sukcesję ten ród Doliny mógł w końcu odetchnąć. Nawiązali wtedy relację z Morskim Lordem z Braavos. Spokój trwał jedynie w czasie panowania Aegona III Targaryena, bowiem po jego śmierci władzę nad Siedmioma Królestwami przejął jego młody syn, który wszczął kolejną wojnę z Dorne. Nigdy nie byli rodem wyjątkowo majętnym, ale dumy im nie brakowało, dlatego odpowiedzieli na wezwanie swojego króla, nie chcąc wypaść gorzej niż Royce'owie.


Według ustaleń z pierwszym graczem reprezentującym ród.


Arryn - Chociaż na przestrzeni lat relacje między rodami były poprawne, chyliły się bardziej ku neutralności. Po wydarzeniach lat 134-136 jednak Arrynowie uważają Corbrayów za swoich bliskich współpracowników i wyjątkowo lojalnych chorążych.

Arryn z Gulltown - Ze względu na wspieranie żądań ser Joffreya Arryna w miejsce Isembarda, ród Arryn z Gulltown nie darzy Corbrayów przyjaźnią.

Targaryen - Związek ser Corwyna Corbraya z księżniczką Rhaeną Targaryen, młodszą siostrą Baeli Targaryen, z pewnością zbliżył dwa rody do siebie. Po poronieniu i śmierci ser Corwyna relacje te nieco się ochłodziły, jednak księżniczka Baela Targaryen dalej wspomina miło pierwszego męża swej siostry, co jest wyrazem jej wielkiej sympatii do panów Heart's Home.

Royce - Zabójstwo królewskiego regenta uważane jest za zdradę stanu, a Corbrayowie nie traktują rodu Royce lepiej niż właśnie zdrajców. Relacje dyplomatyczne między dwoma rodami praktycznie nie istnieją, a gdy tylko znajdzie się okazja do spotkania, wypominane jest niehonorowe zachowanie Royce.