Reach

Podobnie jak Tully z Riverrun, Tyrellowie nigdy nie byli królami. Ich pochodzenie da się odtworzyć przez linię żeńską aż do legendarnego Gartha Gardenera, syna równie legendarnego króla Pierwszych Ludzi Gartha Zielonorękiego. Członkowie rządzącego w tamtym czasie Reach rodu Gardener żenili się z członkami rodów chorążych, takimi jak Tyrell.

Z początku Tyrellowie służyli rodowi Gardener jako zarządcy. Założyciel rodu, ser Alester Tyrell, był andalskim rycerzem i poszukiwaczem przygód. Jego potęga doprowadziła do tego, że król Gwayne V Gardener mianował go swoim czempionem, zaś Alester w odpowiedzi zaprzysiągł mu swój miecz i usługi. Najstarszy syn Alestera również był uznanym rycerzem, jednak zmarł w trakcie turnieju. Drugi syn, Gareth, był typem uczonego i nigdy nie zdecydował się na wstąpienie do stanu rycerskiego, poświęcając się służbie Gardenerom jako ich zarządca. On i jego syn, Leo Tyrell, sprawowali swoje rządy tak dobrze, że Gardenerowie zdecydowali się powołać dziedziczny urząd Wysokiego Zarządcy, który przypadał Tyrellom. To właśnie z krwi Garetha Tyrella pochodzą wszyscy przedstawiciele dzisiejszych panów Wysogrodu.

W trakcie niepełnoletniości króla Garlanda VI Gardenera przedstawiciele rodu Tyrell pełnili funkcję królewskich regentów. Gdy lordowie Manderly i Peake wzniecili wojnę domową, by móc odzyskać swe żony, obie córki starego króla Gartha X Gardenera ogłosiły się Królowymi Reach. W tym samym czasie ser Osmund Tyrell pełniący funkcję Wysokiego Zarządcy Wysogrodu przewodził armiom dwóch odnóg Gardenerów, by rozprawić się z rebelią i odbić gruzy Wysogrodu, splądrowane przez dornijskich lordów. Ser Osmund ustanowił krewnego zmarłego Gartha X nowym królem, który przyjął miano Merna VI Gardenera. Król Mern, polegający na doświadczeniu i radach ser Osmunda, jego syna ser Roberta i wnuka Osmunda, ser Lorenta Tyrella, odniósł wielki sukces w odbudowie potęgi rodu Gardener. Mern VI był tak zadowolony z posług Tyrellów że zezwolił na małżeństwo ser Roberta ze swoją najmłodszą córką - pozwalając młodszym pokoleniom Tyrellów na powoływanie się na dziedzictwo Garetha Zielonorękiego. Było to pierwsze z dziewięciu małżeństw między rodami.

Po pokonaniu i śmierci Mertha IX Gardenera oraz jego pozostałych krewnych w trakcie Podboju Aegona, Harlen Tyrell, ówczesny Wysoki Zarządca Wysogrodu poddał zamek królowi Aegonowi. W ramach nagrody dostał zamek Wysogród oraz domenę Reach pod swoje władanie, rozpoczynając epokę rządów rodu Tyrell jako Najwyższych Lordów Manderu. Jako Namiestnicy Południa bronili Pogranicza przed atakami Dornijczyków, którzy pozostali niepodlegli. Harlen zniknął w dornijskich piaskach w trakcie Pierwszej Wojny Dornijskiej.
W trakcie rządów króla Jaehaerysa I, Tyrellowie byli gospodarzami słynnego Turnieju na Polu Róż.

Wyraźny podział polityczny wśród chorążych Tyrellów na początku Tańca Smoków sprawił, że kasztelan i zarządca Wysogrodu wraz z lady Jeyne Tyrell, pełniący funkcję regentów, zdecydowali o neutralności rodu i odmówili wzięcia udziału w wojnie. Sam lord Tyrell znajdował się w tym czasie w niewoli dornijskiej, będącej skutkiem kolejnej utarczki z sąsiadem; Lorent trafił tam na dwa księżyce przed narodzinami swojego pierworodnego syna, Lyonela, a wrócić miał dopiero po zakończeniu Tańca. W późniejszym czasie ser Ulf Biały planował zdobyć Wysogród, uznając Tyrellów za zdrajców stanu ze względu na ich neutralność w wojnie.

Po wstąpieniu na tron Młodego Smoka, króla Daerona I, lord Lyonel Tyrell prowadził jedną z największych armii, która przechodziła przez Książęcy Przesmyk. Po początkowym zdobyciu Słonecznej Włóczni lord Tyrell został mianowany Gubernatorem Południa, z zadaniem sprawowania tymczasowego zwierzchnictwa nad Dorne. Rządy Lyonela nie przypadły do gustu znacznej większości lordów Południa oraz pospólstwa - został zamordowany w Piaskowcu w roku 164, rozpoczynając rebelię, która skończyła się śmiercią króla Daerona I.


Przedstawiciele rodu Tyrell mogą się pochwalić kręconymi, brązowymi włosami oraz brązowymi oczami. Są często uważani za jednych z najpiękniejszych ludzi w całym Westeros.
Ród Tyrell jest również jednym z najbogatszych rodów Siedmiu Królestw, za źródło swego bogactwa mając wielkie pola zboża.






Ambrose, Appleton, Ashford, Ball, Beesbury, Blackbar, Branfield, Bridges, Bushy, Caswell, Cobb, Cockshaw, Conklyn, Cordwayner, Costayne, Crane, Dunn, Durwell, Florent, Footly, Fossoway, Graceford, Graves, Hastwyck, Hightower (podległe rody: Bulwer, Cuy), Hutcheson, Inchfield, Kidwell, Leygood, Lowther, Lyberr, Meadows, Merryweather, Middlebury, Mullendore, Norcross, Norridge, Oakheart, Oldflowers, Orme, Peake, Pommingham, Redding, Redwyne, Rhysling, Rodden, rody z Wysp Tarczowych (Chester, Grimm, Hewett, Serry), Rowan (podległe rody: Osgrey, Webber), Roxton, Shermer, Sloane, Stackhouse, Tarly (podległe rody: Hunt), Uffering, Varner, Vyrwel, Westbrook, Willum, Woodwright, Wythers, Yelshire


Targaryen - Już po śmierci lorda Lyonela podejrzliwość Wysogrodu względem Korony i działań króla zaczęła narastać, jednak po fiasku, jakim dla Tyrellów okazała się koronacja i uczta, na której odebrano im tytuł Namiestnika Południa, mimo największego udziału w Podboju Dorne, do uczucia tego dołączyła niechęć i głęboki żal. Tyrellowie wiedzą jednak, że po trwającej latami wojnie, drenującej skarbce rodów Reach, i przy obecnej sytuacji politycznej muszą być ostrożni w jakichkolwiek działaniach: wciąż są lojalni, ale nie wiadomo, kiedy ich cierpliwość się skończy.


Martell - Od zarania dziejów Tyrellowie nienawidzą Martellów i innych lordów Południa. Sytuacja nie zmieniła się po śmierci Lyonela Tyrella. Ród z Wysogrodu pragnie zemsty za wszelką cenę i przymusowej pacyfikacji Południa. Sytuację pogarsza fakt, że to Martellom przypadają zaszczyty i przywileje ze strony króla, a mordercy Lyonela nie spotkają się ze sprawiedliwością.

Baratheon - Tyrellowie uważają Baratheonów za swoich największych sojuszników. Z tego też powodu często wspólnie koordynują obronę Pogranicza. Relacje między rodami są zazwyczaj dobre, a sojusz ma umocnić zbliżający się ślub ciotki lorda Leo i wuja lorda Thomasa.

Lannister - Zdaje się, że rody Lannister i Tyrell rywalizują między sobą o tytuł najbogatszego rodu. Ze względu na brak zaangażowania Tyrellów w Taniec Smoków oraz Lannisterów w Podbój Dorne, relacje między dwoma rodami są neutralne, choć podszyte delikatnym żalem.

Tully - Relacje pomiędzy tymi rodami można ze spokojem nazwać neutralnymi. Tyrellowie nie mieszają się w sprawy Dorzecza, acz doceniają wsparcie udzielone przez wojska Riverrun w Podboju Dorne.

Arryn - Choć nie mają wielu okazji do okazania przyjaznych stosunków, między Reach a Doliną relacje kwitną. Szczególnie uznana jest pomoc wysłana przez lorda Joffreya Arryna oraz ofiara Huberta Arryna.

Greyjoy - Podobnie jak inne rody Siedmiu Królestw, Tyrellowie odnoszą się ostrożnie do przedstawicieli Rodu Krakena. Co prawda sami rzadko stawali się ofiarami Greyjoyów, jednak ze względu na swych chorążych, m.in. Redwyne, są ostrożni w kontaktach z Żelaznymi Ludźmi.

Stark -  Ze względu na niespodziewaną pomoc ze strony Północy Tyrellowie starają się zmienić swój stosunek do Starków z neutralnego na pozytywny. Odległość dzieląca obie dominia jest jednak na tyle duża, że zazwyczaj oznacza brak większych kontaktów między lordami.

Hightower - Potężni chorąży Tyrellów sprawiali im przez ostatnie lata wiele problemów. Choć Tyrellowie nigdy nie stawiali się w roli lordów seniorów, by napomnieć Hightowerów w kwestii ich możliwości, nie można powiedzieć, że kompletnie zamykają oczy na próby wzmocnienia pozycji w regionie.

Redwyne - lordowie Redwyne zawsze pozostawali cenionymi przez Tyrellów chorążymi. Z tego też powodu od lat przedstawiciele tego rodu mogą pochwalić się szeregiem przywilejów uzyskiwanych od rządzącego Reach rodu.

Początki historii rodu Hightower sięgają na wiele tysiącleci wstecz, gdy jako królowie sprawowali rządy wśród Pierwszych Ludzi. Wznieśli oni, poza imponujących rozmiarów rodową fortecą, drewnianą wieżę wysoką na pięćdziesiąt stóp, na której szczycie co noc rozpalano ogromny płomień. Swoista latarnia okazała się wybawieniem dla statków pływających po okolicznych mglistych wodach, zapewniając miastu ich liczne wizyty. Wkrótce pierwotną konstrukcję zastąpiono trwalszą i bardziej zaawansowaną, a kolejne przebudowy jedynie dalej ją udoskonalały. Największa zmiana nastąpiła zapewne za czasów króla Uthora z Wysokiej Wieży, który zdecydował się opłacić z rodowego skarbca wykonanie wieży z kamienia. Nowy budynek wznosił się na ponad dwieście stóp, czyniąc z miasta siedzibę godną największych rodów. Według niektórych podań projekt konstrukcji został wykonany przez samego Brana Budowniczego, wpół legendarnego stwórcę Muru, podczas gdy inni przypisują dzieło jego synowi, Brandonowi.

Hightowerowie prowadzili swego czasu wojny z królami Reach, a Gyles I Gardener zdołał nawet splądrować Stare Miasto, nie udało mu się jednak pojmać ani jednego członka rządzącej nim dynastii. W kilka wieków później dokonano włączenia regionu do królestwa, co miało miejsce za czasów Lymonda Hightowera. Jeden z jego następców, Jason Hightower, dokonał dalszej rozbudowy wieży o dodatkowe sto stóp wzwyż. To właśnie ona, wraz z Casterly Rock, okazała się inspiracją do budowy Orlego Gniazda przez króla Rolanda I Arryna. Podczas Podboju Aegona, Lord Manfred Hightower udał się po radę do Wielkiego Septona, jaką decyzję powinien podjąć w obliczy niebezpieczeństwa. Ten słusznie zauważył, że Stare Miasto spłonęłoby w przypadku prób stawiania oporu i doradził pokojowe rozwiązanie konfliktu. Uwaga ta spotkała się ze zrozumieniem władcy, kiedy więc smoczy jeźdźcy przybyli do regionu, Lord Hightower rozkazał otworzyć bramy. Miasto zostało w ten sposób ocalone od płomieni, a Wielki Septon wkrótce koronował w jego sepcie Aegona Targaryena na króla Siedmiu Królestw.

O potędze rodu świadczyć mogą kolejne małżeństwa z rodziną królewską. Pierwsze połączyło w 39 po Podboju Ceryse Hightower i księcia Maegora I. Drugie okazało się równie zaszczytne i równie... niefortunne, ostatecznie bowiem miało doprowadzić do największego przelewu krwi Targaryenów, jaki widział świat. Historia przyszłej królowej, Alicent Hightower, zaczęła się faktycznie wraz z jej przybyciem na dwór w towarzystwie ojca w 101 po Podboju. Podczas gdy ten służył jako Namiestnik, młódka dotrzymywała towarzystwa Staremu Królowi, Jaeherysowi I, który wydał ostatni oddech w czasie jednej z ich wspólnych lektur. Według plotek dziewczę wdało się w romans z Daemonem Targaryenem, a niektórzy sugerowali jakoby również jej relacja z Jaehaerysem należała do cielesnych, ostatecznie jednak wpadło ono w oko samemu królowi Viserysowi I. Owdowiały po śmierci królowej Aemmy Arryn Viserys I zdecydował się zignorować głosy rozsądku z Rady, która podważała jej godność, i poślubił córkę namiestnika w roku 106. Pierwotnie relacje kobiety z pasierbicą, księżniczka Rhaenyrą, były dość dobre. Kiedy jednak ta pozostała dziedziczką tronu pomimo narodzin trzech dzieci Alicent, kobiety zaczęły ze sobą konkurować. Najważniejszy punkt tej rywalizacji to zapewne turniej królewski ze 111 po Podboju, urządzony z okazji piętnastej rocznicy małżeństwa królewskiego, w czasie którego podział na późniejszych “Czarnych” zwolenników księżniczki  i “Zielonych” stojących po stronie królowej okazał się szczególnie widoczny. Ostatecznie doprowadzić on miał do wybuchu wydarzeń znanych jako Taniec Smoków, w którym siły Hightowerów stanowiły istotnego gracza i poniosły ogromne straty.

Koniec wojny nie oznaczał bynajmniej końca zawirowań w rodzinie. Lord Ormund Hightower, który zginął prowadząc w bitwie wojska Zielonych, pozostawił za sobą dopiero co poślubioną wdowę z rodu Tarlych. Plany jej poślubienia już wkrótce po tym ogłosił nie kto inny, a najstarszy syn zmarłego, będący w wieku zbliżonym do macochy. Pomysł ten spotkał się ze sprzeciwem Wiary, która ogłosiła podobny związek kazirodczym. Mimo to dwójka pozostała razem, sprowadzając na świat szóstkę dzieci. Konflikt z Wiarą narastał, a zachowanie kobiety z pewnością nie przyczyniło się do jego załagodzenia. Kiedy Wielki Septon nakazał kobiecie wstąpienie do Milczących Sióstr ta odmówiła, a gdy w następstwie zabronił jej również choćby stawiać stopę w septach Westeros wjechała na bojowym rumaku do jednego z nich, twierdząc, jakoby nigdy nie było mowy o stawianiu kopyta. W następnych latach kontrowersje nie ustępowały, ale parze udało się zdobyć kilku sojuszników. Wśród nich był Lord Alyn Velaryon, który zatrzymał się w Starym Mieście w drodze na Żelazne Wyspy, i okazał dużo sympatii kochance Lorda, tym samym formując przyjaźń mającą przetrwać lata. Ostatecznie kolejny Wielki Septon wycofał się z pozycji poprzednika, pozwalając na zawarcie ślubu dwójce kochanków, wciąż jednak pozostają słyszalne głosy krytyki wobec tego postanowienia.





Bulwer, Cuy


Targaryen - Po upadku Tańca Smoków nie można już mówić o tak szerokich wpływach Hightowerów, jak za czasów panowania królów Viserysa I i Aegona II. Wręcz przeciwnie, bezpośrednio dotknięci wojną Aegon III i jego brat Viserys starali się o jak największe zmniejszenie wpływów Hightowerów na dworze królewskim. Jedynym wyjątkiem jest król Baelor, który z powodu częstego przebywania w Gwieździstym Sepcie w Starym Mieście jest stałym gościem w twierdzy rodu.

Tyrell - Relacje między wasalem a chorążym w ostatnich latach nie należały do najlepszych, jednakże oba rody zauważyły, że taki stan rzeczy nie jest dla nich korzystny. Z tego też powodu zaaranżowano małżeństwo między siostrą lorda Lyonela, Ceryse, a drugim synem lorda Hightower. Niestety, Arthur Hightower zginął w trakcie Podboju Dorne, uniemożliwiając zaciśnięcie unii przez małżeństwo. Nie zmienia to jednak faktu, iż relacje między rodami Hightower i Tyrell są na drodze do poprawy.

Lannister - Obecny lord Hightower może pochwalić się matką pochodzącą z Casterly Rock. Unia między dwoma bogatymi rodami była w tamtym czasie kluczowa, dlatego też rody te pozostają w dalszych dobrych stosunkach, umocnionych dodatkowo przez wstawiennictwo Lannisterów dla sprawy syna Alicent Hightower w trakcie Tańca Smoków.

Baratheon - Przez małżeństwo lady Meredith z lordem Olyverem Baratheonem zacisnęły się więzi pomiędzy Końcem Burzy i Starym Miastem. Relacje między tymi rodami są przez to bardzo pozytywne, jednakże w wyniku śmierci lorda Olyvera Stare Miasto chciałoby wzmocnić swoje wpływy jeszcze bardziej, chociażby dzięki rządzącym w imieniu młodego Thomasa regentom.

Redwyne - Wzrastające wpływy Redwyne'ów na dworze w Wysogrodzie są powodem zaniepokojenia dla rodu ze Starego Miasta. Poza samymi wpływami w regionie rody te jednak nie mają wspólnych płaszczyzn interesu - wymiana gospodarcza między rodzinami kwitnie, relacje między nimi są oficjalnie poprawne - zwłaszcza ze względu na wsparcie udzielone przez Redwyne'ów w trakcie Tańca Smoków.

Ród Redwyne powstał jeszcze w trakcie Ery Herosów i oddał swój miecz lordom Wysogrodu - rodowi Tyrell. Swoją siedzibę wznieśli na pięknej oraz żyznej wyspie Arbor, położonej na południowy wschód od Westeros. Słyną z produkcji wina, które stało się główną osią ich handlu, jednak mogą poszczycić się również największą flotą w całym Westeros, w której skład wchodzi ponad dwieście okrętów wojennych i pięć razy tyle statków kupieckich, galer handlowych oraz łajb wielorybników.

Redwyne'owie wywodzą się od Gilberta z Pnączy, legendarnego syna Gartha Zielonorękiego. W ich żyłach płynie krew Pierwszych Ludzi. Ze swej siedziby - Arbor - rządzili jako Królowie Arbor, dopóki ostatni król nie zaginął na morzu. Tym sposobem jego kuzyn, król Meryn III Gardener, wcielił wyspę do Królestwa Reach. Flota z Arbor i Starego Miasta skutecznie broniła Reach przed morskimi atakami w trakcie Inwazji Andalów, zmuszając najeźdźców do wycofania się i spróbowania swoich sił w innym miejscu. Po pierwszych bitwach flota Królestwa Reach, w której największy odsetek stanowiły statki o żaglach z kiśćmi czerwonych winogron na niebieskim tle, rody Reach szykowały się do dalszej obrony, jednakże kolejne przypuszczane ataki ze strony Andalów nigdy nie miały miejsca. Dzięki sile flot Redwyne'ów i Hightowerów Andalowie i Pierwsi Ludzie zawarli sojusz poprzez małżeństwo, toteż nie można tu mówić o oficjalnym podbiciu Królestwa Reach.

Wojenna flota z Arbor uczestniczyła w podboju Żelaznych Wysp przez króla Aegona I w 2 roku po Podboju.

W trakcie Tańca Smoków opowiedzieli się za Zielonymi, podobnie jak Hightowerowie. Lord Redwyne zdecydował się wesprzeć swoją flotą lorda Alyna Velaryona, gdy ten chciał skonfrontować się z Daltonem Greyjoyem i najlepiej ukrócić go o głowę, jednakże flota z Arbor okazała się zbyt wolna i minęli się, dopiero gdy Alyn wracał już na południe. W późniejszych czasach zdecydowali się dołączyć do wyprawy wojennej Daerona I Targaryena, ponieważ łączyło się to ze zmniejszeniem wpływów dornijskiej konkurencji w handlu winem. Redwyne'owie nigdy nie mieli większych militarnych problemów z ludem Dorne, jednak często zdarzały się im utarczki z powodu towarów eksportowych. Słyną z dobrych handlarzy, ekonomistów oraz bystrego umysłu, przyprószonego ciętym językiem.





Tyrell - Z racji siły, jaką posiadają Redwyne'owie, są oni cenionymi sojusznikami lordów Reach. Relacje między wasalem a chorążym są zazwyczaj dobre. Nie zmienia tego nawet fakt, iż Tyrellowie nie opowiedzieli się po żadnej stronie w trakcie Tańca Smoków.

Hightower - Choć konkurują między sobą o tytuł najbardziej wpływowej rodziny wśród chorążych Reach, Hightowerowie i Redwyne'owie zdają się nie wywoływać między sobą konfliktów. W Starym Mieście szczególnie ceni się udział Redwyne'ów w Tańcu Smoków po stronie Zielonych, co wpłynęło na polepszenie relacji w ostatnim trzydziestoleciu.

Velaryon - W trakcie Tańca Smoków oba rody wspierały się w walkach morskich, co sprawiło, że zawiązała się pomiędzy nimi swego rodzaju przyjaźń. Mimo tego, że oba rody szczyciły się wspaniałymi flotami, co mogło prowadzić do zazdrości. Po ponad trzydziestu latach od Tańca ich stosunku wciąż są pozytywne.