Komnata królewny Rhaelli

Ból ręki obudził ją z samego rana, nim jeszcze zaczęło świtać. Kazała powiadomić kuzyna, że chce spróbować otworzyć to co znaleźli wczorajszego dnia. Mimo protestów i naciskań, że powinna wypocząć i nie nadwyrężać ręki, ta nie chciała nawet słyszeć sprzeciwu. Maester obejrzał jej rękę i to jej wystarczyło. A dalej? Dalej i tak zrobi po swojemu. Nie miała zamiaru siedzieć teraz jak te wszystkie wzdychające do nieba panny. Nie należała do takowych o czym przekonała już nie tylko Królewskiego brata, czy matkę ale i samego Aerysa oraz wszystkich na dworze. W końcu kto, jak kto ale ona nawet mimo bólu znosiła go dzielnie.
- Powiadomcie mego kuzyna, niech przyjdzie razem z naszą zdobyczą.
Poprosiła grzecznie strażnika, którego zgarnęła sprzed drzwi swojej komnaty. Pierwszy raz po długim czasie pozwoliła odziać się w suknię w barwie pochmurnego nieba, oczywiście pod suknią stopy miała bose. Chłód koił jej obolałą rękę.

Prawdopodobnie tylko dzięki dość wczesnej porze wysłany przez Rhaellę strażnik, miał jeszcze szansę zastać Aerysa w jego komnacie. Gdyby tylko zbrojny przybył kilka chwil później, najpewniej musiałby poinformować królewnę o tym, że jej kuzyna niestety nie udało mu się odnaleźć lub też wyruszyć na poszukiwania, które mogłyby okazać się dość uciążliwe, nawet jeśli dość oczywistym zdawało się być założenie, że Targaryen nie powinien znaleźć się nigdzie poza Czerwoną Twierdzą.
Jednocześnie jednak strażnik nie musiałby przynajmniej słuchać tego, co Aerys miał do powiedzenia na temat wyraźnej niechęci kuzynki do odłożenia kwestii ich znaleziska - które przecież nigdzie się nie wybierało - na później. Tym bardziej, że nawet jeżeli jakkolwiek mężczyzna zgadzał się z opinią Targaryena, oczywistym było, że najrozsądniejszym z jego strony posunięciem byłoby co najwyżej wysłuchanie kolejnych słów i pozostawienie ich bez komentarza. By przypadkiem nie narazić się na obrażenie królewny w jakiś sposób, czym ewidentnie zdawał się nie przejmować jej kuzyn.
Zabrawszy ze sobą znalezione w tunelach jajo, skierował się do komnaty kuzynki, by już od progu uraczyć ją spojrzeniem, które dość jasno powinno świadczyć o tym, co sądził o krzyżowaniu mu planów w sposób, jaki Rhaella zdążyła zaprezentować.
- Jak miewa się twoja ręka? Co miał na jej temat do powiedzenia maester? - choć jajo spoczęło na blacie sekretarzyka, w pierwszej chwili to właśnie po postaci kuzynki prześlizgnęło się spojrzenie Aerysa, na dłużej zatrzymując się w okolicach wspomnianej przez niego ręki. Nie towarzyszył kuzynce w momencie, gdy maester miał zająć się sprawdzeniem skutków jej upadku, toteż przynajmniej w ten sposób chciał upewnić się, że królewna nie nakłoniła go jakimś cudem do całkowitego zbagatelizowania sprawy.
Dopiero po chwili spojrzał na przyniesione przez siebie jajo, przyglądając mu się uważnie i najwyraźniej licząc na to, że w nieco bardziej sprzyjającym oświetleniu mogłoby przynieść to jakikolwiek efekt.
- Przychodzi ci na myśl ktoś, kto mógłby mieć pojęcie co to za jajo, co robiło w tamtym miejscu i jak można byłoby je otworzyć? - zerknął znów w kierunku kuzynki, całkiem poważnie rozważając, czy poszukanie podpowiedzi u kogoś nieco bardziej kompetentnego nie byłoby rozwiązaniem znacznie lepszym od prób otworzenia znaleziska na własną rękę. - W środku z całą pewnością coś jest...
O tym miał już okazję przekonać się już biorąc jajo do ręki za pierwszym razem. Teraz zaś, kiedy podniósł je ponownie i delikatnie przechylił, mógł przekonać się, że w tej kwestii nic się nie zmieniło. Tajemnicza zawartość nie postanowiła w niewyjaśniony sposób ulotnić się w ciągu nocy.

Oj wiedziała, że będzie niezadowolony z tego, że prosiła go przyjście, ale co począć...taka była i można rzec, że w gorącej wodzie kąpana. Gdy tylko przybył zadowolona podeszła do znaleziska i opuszkami palców zdrowej dłoni pogładziła jajo. Ciekawość aż w niej kipiała. Na słowa kuzyna przeniosła wzrok na dłoń i wzruszyła ramionami.
- Jeśli mam być szczera to przestałam słuchać w chwili gdy powiedział coś o strasznie napuchniętej...więc, nie wiem pewnie przyjdzie sprawdzić jak dzisiaj wygląda. Więc jeśli interesuje Cię jej stan pozostań ze mną dłużej kuzynie.
Wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się pod nosem zadowolona po czym przyjrzała się "niespodziance" bliżej. Jego pytanie było całkiem zasadne, kto mógł je tam zostawić i czemu. Jedyna osoba jaka przychodziła jej na myśl, była jej babka.
- A i owszem zastanawiałam się nad tym większość nocy.
Przyznała z zadumą i podeszła do szkatułki, z której wyciągnęła broszę babki. Przedstawia ona trójgłowego smoka Targaryenów, z rubinami w miejscu oczu. Noszona babcię, Rhaenyrę Targaryen, najsilniejszą kobietę w historii.
- Ta brosza należała do mojej babki. Jestem niemal pewna, że to ona to jajo tam zostawiła. Skrzynia wszak była strasznie przesiąknięta wilgocią. Czuć było butfę więc musiała tam stać od bardzo dawna. No i tylko ona miała pomysły jak zabezpieczyć coś, by nikt tego od tak nie otworzył.
Dodała z zadumą. W prawdzie mogła się mylić, ale nigdy nie zaszkodzi powiedzieć myśli na głos prawda?
- A Ty jak sądzisz Aerysie?

Można byłoby dopatrywać się co najmniej dwóch powodów, dla których Aerys zdecydował się nie kontynuować tematu uszkodzonej ręki kuzynki. Równie dobrze mogło bowiem przejść mu przez myśl, że prawdopodobnie nie był najlepszą osobą, która mogłaby pouczać kogokolwiek w kwestiach podejścia zdroworozsądkowego do wielu spraw, jak i mógł zwyczajnie dojść do wniosku, że ewentualna dyskusja na ten temat byłaby po prostu jałowa. Nie warto było więc strzępić języka, kiedy z dużą dozą prawdopodobieństwa można było założyć, że jakiekolwiek słowa wpadłyby Rhaelli jednym uchem tylko po to, by za kilka chwil wylecieć drugim. Naprawdę nic wartego wysiłku.
Zresztą, kwestia tajemniczego jaja także i jemu musiała wydawać się wystarczająco interesująca, by zająć się właśnie nim, nie zaś pouczaniem kuzynki w temacie tego, jak powinna dbać o siebie i własne zdrowie.
Na moment zmarszczył w zamyśleniu brwi, przenosząc spojrzenie na broszę, którą wyciągnęła Rhaella, a która wcześniej - wedle jej słów - należała do ich babki. Prawdopodobnie mogła mieć całkiem sporo racji w swoich domysłach, jednak...
- Sądzę, że dużo bardziej pomocny byłby w tym przypadku ktoś odrobinę bardziej żywy - zauważył z przekąsem, wyciągając jednak rękę, by odebrać od kuzynki broszę i przyjrzeć się jej nieco dokładniej. Jak wielkie było prawdopodobieństwo, że zwykła błyskotka miałaby okazać się kluczem otwierającym tajemnicze znalezisko z tuneli? Przypuszczał, że raczej niewielkie, jednak nie mając zbyt wielu innych opcji, warto było pewnie sprawdzić i tę. - Jakkolwiek nasza babka miałaby posiadać talent do ukrywania pewnych przedmiotów, w tym przypadku raczej nie podzieli się z nami żadną podpowiedzią, jak można byłoby otworzyć to jajo.
O ile nie zamierzali przy okazji uszkodzić go na dobre, bo pewnie można byłoby rozważyć również rozwiązanie siłowe... Ale tego chyba aktualnie żadne z nich zbytnio nie brało pod uwagę. Zwłaszcza, że zawartość jaja mogłaby ostatecznie okazać się niewarta tego, by poświęcać dla niej wartościowe opakowanie.
Przez moment mogłoby wydawać się, że w tym temacie zamierzał powiedzieć coś jeszcze, jednak przeniósłszy na moment spojrzenie na kuzynkę i jedynie otworzywszy na krótką chwilę usta, ostatecznie zdecydował się po prostu przejść przez komnatę, by podobnie jak wcześniej królewna, zwrócić się do zastanego za drzwiami zbrojnego. Tym razem z poleceniem sprowadzenia na miejsce maestera. Bo chociaż mógł doskonale domyślić się, że sama Rhaella z podobnego rozwiązania nie mogłaby jakkolwiek się ucieszyć, on sam musiał w tym momencie uznać je za dość dobre. W końcu nawet gdyby maester w kwestii tajemniczego jaja miał okazać się równie nieprzydatny jak ich nieżyjąca babka, miałby przynajmniej okazję do ponownego zerknięcia na uszkodzoną rękę królewny. Tym razem przynajmniej w obecności kogoś, kto ewentualnych zaleceń mógł wysłuchać nieco bardziej uważnie niż ona sama.

---

Młodzi Targaryenowie mieli pewien trop. Słusznie zauważyli, że skrzynia, w której znajdowało się jajo była w tunelu od dawna - jednak czy mogła się utrzymać nawet w tak złym stanie przez ponad trzydzieści lat?
Pamiętajmy bowiem, że w tunelu pod twierdzą były głównie truchła rycerzy opatrzonych znakiem smoka trójgłowego, a jakże, lecz żółtego zamiast czerwonego. Herbu koalicji Czarnych, dowodzonych przez królową Rhaenyrę - podzielonego na kwarty, gdzie targaryeński czerwony smok znajdował się w lewej górnej i prawej dolnej, zaś pozostałe zajmowały herby rodu Arryn i Velaryon - nie było widać. Królowa Rhaenyra bowiem przez większość swojego panowania przebywała głównie na Smoczej Skale, uważając ją za znacznie bezpieczniejszą od opanowanyej przez lojalistów króla Aegona II Królewskiej Przystani.

Gdy Aerys wziął jajo do rąk, ponownie mógł poczuć, że coś w nim jest. Zawartość nie miała wielkiej wagi, jednak coś w środku wyraźnie zabrzęczało, przy odpowiednio mocnym potrząśnięciu.

Możliwe jednak, że w przypadku braku żyjącego źródła w postaci królowej Rhaenyry właśnie, można było uciec się do skorzystania z innych skarbnic wiedzy. Wielki Maester Norren zjawił się u drzwi komnaty królewny po dość długim czasie, jednak był on usprawiedliwiony swoim wiekiem oraz odległością, jaką miał do pokonania. Przygarbiony, bo noszący na barkach doświadczenia niemal sześćdziesięciu lat, pogłaskał się wpierw po długiej, mlecznobiałej brodzie, po czym na jego pomarszczonym obliczu pojawił się ciepły, przyjemny uśmiech.
- Wasza Królewska Mość - odezwał się, składając dłonie do siebie na wysokości brzucha, by następnie pokłonić się na znak przywitania i szacunku. Nie zrobił tego zbyt głęboko jednak znów - nie ze względu na pychę, lecz przez nie to zdrowie, co jeszcze za czasów panowania szanownego ojca królewny Rhaelli. - Cała Twierdza aż huczy od wiadomości o waszym honorowym czynie. I ja wierny Waszmościom podziękować z całego mego serca.
Powiedział po chwili, po czym spojrzenie jego przenikliwie błękitnych oczu skupiło się momentalnie na postaci Rhaelli oraz jej wyraźnie spuchniętej ręki.
- Oj... Opuchlizna nie zeszła jak chciałem, nie dobrze, nie dobrze... Lecz proszę się nie martwić, królewno, jeżeli zezwolisz, obejrzę ją ponownie.

Wywróciła teatralnie oczyma rozbawiona jego słowami. Przecież miała świadomość, że babka raczej nic nie powie w tej kwestii, jednak łapała się wszelkich możliwości by rozwikłać tajemniczą zagadkę jaja.
- Przecież wiem, po prostu sądzę, że mogła coś mieć wspólnego z tym wszystkim...chociaż...przyjrzałeś się bardziej jakie smoki mieli truchła w tunelach? W pierwszej chwili nie zwróciłam na to uwagi...ale, czy one nie było nieco inne?
Zapytała bo szczerze nie mogła sobie przypomnieć dokładnie jak one wyglądały.
- Sama nie wiem...miała zawsze dużo dziwnych pomysłów.
Przyznała z powagą na twarzy i uniosła wzrok na kuzyna. Nie miała pojęcia czemu to jajo było skryte tak głęboko i czemu komuś zależało na ukryciu tego jaja, co tam mogło takie być? Przecież nikt nic nigdy nie wspominał o tajemniczym skarbie...albo ona nie słuchała uważnie? Chciała coś powiedzieć, gdy w końcu doczłapał się do nich Maester. Na widok jej i kuzyna pokłonił się na co Rhaella podeszła pospiesznie do mężczyzny łapiąc go za ramię z troską w oczach. Nie znosiła gdy ktoś przed nią się kłaniał i w ogóle, zachowywał się tak jak powinien przed Królewską rodziną, mimo to czuła się niezręcznie za każdym razem.
- To naprawdę nic wielkiego. Gdyby tylko była taka okazja zrobiłabym to ponownie. Wszak nie status czyni z nas tym, kim jesteśmy a czyny prawda?
Uśmiechnęła się z troską i przeniosła spojrzenie na swoją rękę, która nadal niestety była opuchnięta. Dziewczę wzruszyło ramionami i lekko skinęła głową.
- Oczywiście obejrzyj to nie żaden problem.
Przyznała chociaż aż się złościła wewnątrz bo przez najbliższy czas, będzie musiała oszczędzać rękę. No i jak będzie mogła teraz działać dalej? Jak będzie mogła ruszyć na dalsze poszukiwania?
- Jednak bardziej interesuje nas to, co jest w zawartości jaja...powiedz Maestrze wiesz może coś o tym?
Wskazała na jajo zdrową dłonią. Miała nadzieję, że mężczyzna coś więcej powie i udzieli im chociaż jakichś ciekawych wskazówek.