Kamienny korytarz

---

Pierwszym, co mógł dostrzec Dorren, wybierając ścieżkę w lewo, był fakt, że przed nim znajdowały się schody. Nawet przy tak skromnym świetle, jakie oferowało wejście do jaskini, widać było, że są w stanie pozostawiającym wiele do życzenia. Z tego też względu konieczne było zachowanie sporej ostrożności przy poruszaniu się nimi w górę.

Z tego też względu proszę o rzut na zwinność. Twój wzór to: [(k100+44)/2]+3.

50-75: Dzięki ostrożności udaje Ci się przejść przez schody bez większych utrudnień. Pamiętaj jednak o tym, by nie spieszyć się mocno - schody skrzypią niebezpiecznie pod Twoim ciężarem, gotowe zerwać się w każdej chwili.
25-49: Gdy wydaje Ci się, że udało się pokonać schody... Twoja lewa noga ląduje w dziurze. Dokładniej w dziurze, która powstała przez nadepnięcie tą właśnie nogą. Poproszę o kolejny rzut na zwinność, jeżeli pragniesz się szybko wydostać.
0-24: Najpierw było strzyknięcie, a potem... prawie nic. Zdążyłeś złapać się rękoma za najbliższe stopnie, lecz to, czy uda Ci się wdrapać na powrót na schody, zależeć będzie od wyniku przyszłego rzutu na wspinaczkę.

Mało go interesowało, czy ktokolwiek byłby dumny, czy też nie, z pomocy, na którą się targnął dla niewdzięcznych koronnych. Nie zwracał uwagi na ton mężczyzny, który w jego oczach nie był wart choćby chwili uwagi skoro w tak bezczelny sposób próbował wyciągnąć od niego dodatkowe, wartościowe fanty. Być może nie pamiętał kar z prawdziwej północy, ale bicze były raczej przyjazną wersją nauczki.
Zostawiając wolną przestrzeń za plecami zorientował się, że niekoniecznie był w pełni przygotowany na wejście do kanałów. Zapomniawszy o świetle, które mogło tak pomóc przy próbie przejścia, zrozumiał, że jedynym na co mógł liczyć były jego zmysły. Starając się przyzwyczaić wzork do ciemności, skupił się na podłożu tuż przy kamiennych ścianach, po których powolnym krokiem starał się kroczyć w górę.

Test na zwinność: [(90+44)/2]+3=70

---

Stark poradził sobie ze schodami całkiem nieźle. Niestety, to co przed nim nie było o wiele lepsze od rozpadających się pod ciężarem stopni. Znalazłszy się w sali o kształcie ośmiokątu, Dorren mógł zauważyć trzy drogi dalszego poruszania się. Jedną po lewo, drugą na prawo i trzecią prowadzącą prosto. Wszystkie były jednak zablokowane przez leżące na ziemi szczątki. Nie były to trupy bardzo świeże - w większości były to jedynie kości, lecz trójka ze zmarłych miała jeszcze na sobie mięso, które śmierdziało prawie nie do zniesienia. Ktoś nieprzyzwyczajony do tego widoku mógł jednocześnie bardzo się przestraszyć lub zdecydować się na zwrócenie treści żołądka.

---

Po pierwsze - poproszę Cię o rzut na siłę woli. Twój wzór to: [(k100+70)/2]+19.
53-104: Choć widok jest makabryczny, masz silną potrzebę spełnienia misji, jaką przed Tobą postawiono. Widok nieboszczyków przypomina Ci jedynie o trudności zadania. Udaje Ci się przedrzeć przez "przeszkody" bez dużych śladów na psychice.
1-52: Choć zdawało Ci się, że jesteś przygotowany na wszystko, widok nieżywych mężczyzn sprawia, że czujesz się coraz bardziej niepewnie. Ze sporym obrzydzeniem pozbywasz się jednak trupów z drogi, lecz przypłacasz to ujemnym bonusem: -5 do rzutów na siłę woli do końca eventu.

Po drugie - poproszę Cię również o rzut na odporność. Twój wzór to: [(k100+31)/2]+2.
47-67,5: Choć smród i widok rozkładających się ciał jest raczej dramatyczny, udaje Ci się powstrzymać treści żołądkowe od wydostania się z Twego organizmu.
30-46: Niestety - zgnilizna nie jest czymś, do czego są przyzwyczajone pańskie nosy. Czujesz się bardzo zmęczony i zaczyna Ci się kręcić w głowie. Lepiej postaraj się wydostać z zasięgu smrodu jak najszybciej!
1-29: To nie jest Twój najlepszy dzień. Nie wytrzymujesz sensacji zapachowo-wzrokowych, przez co zostawiasz po sobie pamiątkę w postaci wymiocin na kamiennej posadzce.

Nikt wchodzący do pomieszczenia o tak makabrycznym widoku nie mógł przejść przez nie obojętnie, a przynajmniej takiej myśli był Dorren. Kiedy tylko wzrok nieco swobodniej przyzwyczaił się do ciemności był w stanie zauważyć, że zwyczajne podłoże zamiast urzekać zwyczajnością było chrupiącym pod nogami elementami. Przestępując kilka pierwszych kroków po kościach nie zorientował się, że wytrzymuje oddech. Stojąc na dwóch nogach na kościach odetchnął głęboko, tylko po to aby niemalże od razu powstrzymać swoje gardło od wypuszczenia zbierającej się w nim żółci, która i tak była lżejszą niż okropny zapach. Szybko rzucił okiem głębiej, gdzie wrecz rzuciły mu się w oczy szczątki będące źródłem okrutnego smrodu. Nie starając się nawet zatrzymać na chwilę, ruszył szybko w stronę najbliższego wyjścia, którym był korytarz po prawej. Zdecydowanie trzeba było uciec od tego smrodu.

Test na siłę woli: [(30+70)/2]+19=69

Test na odporność: [(25+31)/2]+2=30

---

Korytarz po prawej z pozoru wydawał się być jedynie ślepym zaułkiem. Jednakże po przyzwyczajeniu oczu do ciemności panujących w korytarzu, dostrzec można było kilka skrzyni. Tylko jedna z nich nie posiadała kłódki, więc otwarcie jej mogłoby okazać się... opłacalne. Lecz żeby kontynuować wyprawę, Stark musiał się cofnąć i wybrać jedną z pozostałych opcji drzwi na lewo, lub na wprost.

---

Możesz otworzyć skrzynię i zapoznać się z jej wnętrzem, wziąć ją ze sobą bez otwarcia, albo pozostawić ją na swoim miejscu. W następnym poście proszę o wybranie kolejnej drogi.

Zdecydowana próba ucieczki od smrodu była dobrym pomysłem, jednakże brak możliwości dłuższego zastanowienia się nad kierunkiem spowodował, że znalazł się w ciemnym zaułku. Na chwilę zapominając o naglącym czasie i ucieczce od okrutnego widoku za plecami, zauważył wyłamaną kłódkę. Bez zbędnego zastanawiania się, podszedł do niej, próbując znaleźć w niej coś pomocnego przy dalszej podróży, pomimo tego, że sam nie wiedział zbytnio, cóż takiego mogłoby okazać się potrzebnym. Zmęczony od nagłego uderzenia adrenaliny, która trochę opadła z ekstremalnego poziomu do tego tylko trochę podwyższonego, oparł się o skrzynię, uprzednio przed nią kucając. Cokolwiek był w stanie tam znaleźć, na wszelki wypadek był gotów zabrać to ze sobą, uprzednio przygotowując się do ponownego zobaczenia i bezpośredniego poczucia smrodu, urwał dwa kawałki z dolnej części swojej szaty wierzchniej, rolując je w pasujące do dziurek w nosie kulki, gotów wepchnąć je sobie do nosa przed ponownym spotkaniem z truposzami. Najpierw jednak warto było zerknąć do skrzyni, czy nie było czegoś bardziej użytecznego niż jego ubrania.
Wychodząc naprzeciw obrzydliwego widoku, był gotów szybko przejść do przejścia, które uprzednio na wprost, teraz było kolejnym przejściem po prawej...byle znaleźć się najdalej od tego przeklętego smrodu.

---

Wieko skrzyni nie stawiało wielkiego oporu, zaś sama skrzynia - choć dość sporych rozmiarów - nie była ciężka. Po zajrzeniu do środka ujrzałeś wysadzane rubinami i obsydianem smocze jajo. Nie było to co prawda jajo prawdziwego smoka, lecz zapewne dawno zapomniane, drogocenne insygnium rodu Targaryen. Było ono o jedynie trochę większe od jaja kaczki, lecz materiały, z których powstało oraz ich wykonanie było naprawdę imponujące.
Po przedostaniu się przez przejście na wprost, Dorren dotarł do kolejnej sali, nieco mniejszej od tej wcześniejszej. Tutaj też czaiły się trupy, lecz było ich po pierwsze zdecydowanie mniej, po drugie zaś - przeszły już proces rozkładu tkanek, pozostawiając po sobie jedynie kości.

Jedyna droga, którą widział Stark ponownie była zablokowana. Tym razem jednak nie przez ciała, a przez... gruz. Cztery wielkie kamienie zdawały się blokować przejście w największym stopniu, toteż wystarczyło pomęczyć się z ich przeniesieniem, by przejść dalej.

---

Ze względu na konieczność przejścia dalej, poproszę Cię o dwa rzuty na siłę i zsumowanie ich wyników. Twój wzór to ([k100+52)/2)+3.

100-158: bez problemu przenosisz pierwsze dwa kamienie na niewielką odległość.
59-99: choć z pierwszym kamieniem idzie Ci nawet nieźle, za drugim razem czujesz, że zaczynają pocić ci się dłonie. Z tego względu ledwo udaje ci się donieść kamień na miejsce bez uszkodzenia ciała. (kara -5 do kolejnych dwóch rzutów na siłę ze względu na zmęczenie).
0-58: już pierwszy kamień przysparzał ci problemów, jednak to drugi okazał się być zaporą (na ten moment) nie do przejścia. Czas zebrać się w garść i spróbować ponownie (kara -10 do kolejnych dwóch rzutów na siłę ze względu na zmęczenie).

Dodatkowo możesz wykonać rzut na percepcję. Twój wzór to ([k100+25]/2)+10. Wynik 60 i powyżej pozwoli ci na usłyszenie szumu wody zza ściany.

Początkowo był przekonany, że bohomazy, które znajdowały się na jaju, nie miały specjalnego znaczenia, jednakże z czasem zaczął mu się przyglądać. Widok Targaryenskich znaków znacznie odebrał jaju wyjątkowości, choć wciąż czuć było bogactwo przedmiotu, który przypadkiem znalazł, Stark zdecydował się jej zostawić. Nie było poręcznym tak biegać po kanałach z tak wyjątkowym przedmiotem. Z drugiej strony w najgorszym przypadku nie chciałby zostać znalezionym z tak drogocennym przedmiotem przy własnym truchle. Możliwe, że sami ostatnio zmarli mieli ten sam dylemat, choć czy ktokolwiek był w stanie rzeczywiście powiedzieć, co takiego się tam zdarzyło. Dla Dorrena najważniejszym było wydostanie się z zakątka, co starał się możliwie szybko zrobić.
Niestety szybkość nie oznaczała precyzyjności i w przypadku samego Starka, próba podniesienia pierwszego, dużego kamienia sprawiła mu nie lada problem. Jakby coś strzyknęło mu w plecach, co też skomentował głośnym jękiem, który wyrwał się z jego ust. Odpuścił sobie na chwilę kolejnych ćwiczeń fizycznych, nabierając ponownie rozpędu z nóg i przenosząc pierwszy kamień na bok. Zdecydowanie należało odpoczywać pomiędzy kolejnymi przenosinami, co też zrobił przy drugim kamieniu, który nawet nie ruszył się na bok. Chwila przerwy wystarczyła mu tylko chwila przerwy i więcej głębokich wdechów w duszącym miejscu, gdzie stęchlizna przeważała nad całą resztą.

Test na siłę: ((40+1+52)/2)+3=49,5->50

Test na percepcję: ((93+25)/2)+10=69

---

Szum wody zza ściany nie przybierał na sile. Mogło to oznaczać, że płynął tam nurt dość stały, podobny do podziemnej rzeki. A może było to coś innego? Z pewnością jednak Dorren mógł stwierdzić, że nie były to odgłosy należące do morskiej toni.
Pierwsze dwa kamienie, pomimo trudności przy drugim podejściu, wreszcie ustąpiły. Nie oznaczało to jednak, że praca została zakończona. Pozostałe dwa kamienie dalej czekały na Dorrena, choć mogłoby się wydawać, że były znacznie większym wyzwaniem, niż wcześniejsze dwa.
Jajo, które znalazł Dorren, pozostało w korytarzu. Ile przyjdzie mu czekać na kogoś, kto postanowi wziąć je dla siebie? Tego nie było wiadomo.

Za kamieniami zaś ujrzałeś kamienne schody prowadzące w górę.

---

Dorrenie, w związku z pozostałymi kamieniami do przeniesienia, poproszę Cię o kolejne dwa rzuty na siłę oraz zsumowanie ich. Ze względu na karę przewidzianą we wcześniejszym teście, Twój wzór to: ([k100+52)/2)-2.

Progi punktowe pozostają niezmienne.

Zdecydowanie przerwa robiła swoje i w trakcie tej krótkiej chwili Stark nieco oprzytomniał na umyśle. Przecież nie mógł pozwolić na to, żeby tak cenne jajo znalazło się w rękach kogoś niepożądanego. Zdecydowanie należało się nim porządniej zająć, chowając je w miejscu, którego nikt się spodziewać nie powinien, czyli tuż przy boku Dorrena. Wybiwszy sobie z głowy myśli o ewentualnej śmierci, postanowił, że odpowiednio je schowa, żeby później przyjść do kanałów i odnaleźć cenny skarb. Pomimo braku światła, potrafił wyczuć herb, który nie tylko posiadał potężny respekt w tym regionie, ale również i ważne artefakty. Nie spodziewając się zbyt dużej ceny za jajo i tak zabrał je ze sobą, stawiając obok wcześniej przeniesionego kamienia, który przysporzył mu nie lada problem.
Starając się podejść do kolejnych kamieni z odpowiednim nastawieniem nie tylko fizycznym, ale również i psychicznym, pamiętał, ile mniej więcej ważył wcześniejszy kamień, dlatego ostrożnie złapał kolejno za pierwszą skałę, żeby później iść za ciosem i postawić kolejny kamień obok. Wychodziło na to, że był już bliżej niż dalej, a co lepsze, smocze jajo chyba dawało mu jakiejś niesamowitej siły! Teraz już był przekonany, że ewidentną głupotą było zostawianie go gdzieś z tyłu.

Test na siłę: ((183+52)/2)+2=119,5^120

---

Po utorowaniu drogi przez kamienie Dorren miał przed sobą spiralne schody prowadzące w górę. Im bliżej znajdował się wejścia na wyższe piętro, tym bardziej wzmagał się odgłos płynącej wody. Dzięki wcześniejszemu obcowaniu z trupami Dorren był też uodporniony na chyba najgorszy smród, jaki mógł sobie wyobrazić człowiek. To, że coś z płynącą wodą było nie tak, mógł zauważyć dopiero gdy zjawił się poziom wyżej.
Powitało go kolejne rozwidlenie. Było ono jednak dość... specyficzne, bowiem składało się jedynie z trzech ścian. Pod jedną, na prawo - chyba już w ramach tradycji, leżały ludzkie truchła. Druga znajdowała się za plecami Dorrena, trzecia zaś - po jego lewej stronie. Na trzeciej ścianie znajdowały się także drewniane drzwi, które prowadziły... gdzieś. W miejscu czwartej ściany, naprzeciw Dorrena znajdowała się ścieżka schodząca o kilka stopni w dół. Dopiero tam można było dostrzec płynące leniwie (w tym miejscu) kanały zamkowe oraz kilka kamieni, dzięki przeskoczeniu których można było dostać się na nieco odległy, drugi brzeg.