Mokry korytarz

---

Niestety, żadna próba otwarcia jaja nie okazała się skuteczna. Dodatkowo, przy próbie odkręcenia można było usłyszeć alarmujące szczęknięcie, które sugerowało, że w środku znajduje się jakiś mechanizm uniemożliwiający otworzenie go w ten konkretny sposób i właśnie mógł zostać naruszony lub nadwyrężony.

Sam Aerys mógł też poczuć, że w jaju faktycznie znajdowało się coś. Przy poruszaniu nim czuć było, że jakiś przedmiot w środku porusza się, czyli nie zajmuje całej powierzchni w środku. Na ten moment jednak sama możliwość otwarcia jaja oraz tego co się w nim znajduje, pozostawała tajemnicą.

Jednakże nasi dzielni Targaryenowie mogli w pewnym momencie poczuć... wiatr? Ruch powietrza i to powietrza z pewnością czystego, z delikatną nutą morskiej bryzy dotarła do ich nozdrzy, a jedynym miejscem, z którego mogła ona się dostać do tego miejsca, były spiralne schody prowadzące ku górze. Po oględzinach schodów mogliście mieć już pewność, że była to najbardziej stabilna konstrukcja, jaką znaleźliście w trakcie swej wędrówki. Czyżbyście właśnie odnaleźli drogę do wyjścia? Trzeba było jeszcze wspiąć się po stopniach by sprawdzić, czy zmęczony umysł nie począł płatać wam figli...

Przyglądała się jak Aerys próbuje otworzyć tajemnicze jajo, ale i to na nic się zdało gdy do jej uszu dotarł szczęk protestu przed otwarciem jaja. Westchnęła cicho i spojrzała na kuzyna zawiedziona a już myślała, że uda się im to otworzyć.
- Widać tam może jakieś...wejście na kluczyk albo coś podobnego?
Zapytała zerkając przez ramię zaciekawiona ale niestety nic z tego. Sama ledwo miała siły wspiąć się na palce by przyjrzeć się bardziej zdobyczy, poza tym z jedną dłonią nic nie mogła wskórać!
- Co do decyzji mego brata...oby nie nadszedł okres rozpaczy i zdrady. Zabili króla, a mój brat...cóż, oby nie stracił swej siostry...jednak to moje zdanie. Nie jestem przekonana co do słuszności jego decyzji, jednak nie mnie jest protestować a wypełnić jego wolę. Chociaż częściowo...
Przyznała pod nosem i przełknęła zmęczona ślinę czując jak zrobiło się jakby chłodniej. Wiatr? Ciekawe. Mało tego, ten wiatr niósł ze sobą świeże powietrze, które łykała jak spragniona wody. Odetchnęła cicho z ulgą i fascynacją.
- Aerysie, czujesz? Czujesz ten zapach?
Zapytała i nie czekając na niego ruszyła w stronę spiralnych schodów podchodzą doń nieco bliżej mogła się upewnić, że nie runą nagle w połowie drogi. Więc powoli zaczynała się wspinać na nie.

Ciche szczęknięcie było wystarczającym argumentem, by podarować sobie dalsze próby otworzenia jaja. W końcu, jakkolwiek dość interesującym mogłoby wydawać się to, co zostało w nim ukryte, być może jednak nie było to warte tego, by trwale uszkodzić zdobione klejnotami jajo. Przynajmniej póki wciąż istniała szansa na to, że w zamku znajdzie się ktoś, kto mógłby je otworzyć bez jakichś większych szkód.
Dość pobieżnie przyjrzał się przedmiotowi raz jeszcze, kiedy ze strony Rhaelli padło pytanie o wejście na kluczyk. Możliwe, że rzeczywiście powinni poszukać czegoś podobnego, a tym samym zainteresować się również tym, gdzie mógłby znajdować się wspomniany kluczyk. Tym jednak mogli zająć się już przecież w znacznie bardziej sprzyjających warunkach, kiedy już udałoby im się opuścić tunele, które przyszło im eksplorować.
- Przyjrzymy się mu dokładniej w zamku - zdecydował więc, tym samym podejmując decyzję o przełożeniu dalszych oględzin znaleziska na bardziej dogodny moment. Do czego, jak okazało się ledwie chwilę później, Rhaelli wcale nie trzeba było dodatkowo zachęcać. Wyczuwając powiew świeżego powietrza, na który Aerys zwrócił uwagę niewiele później, pospiesznie skierowała się w stronę schodów. To samo zresztą postanowił zrobił również Aerys, zabierając wraz z sobą zdobione jajo i upewniając się wcześniej - przynajmniej na tyle, na ile był w stanie to orzec - że schody rzeczywiście nie runą lada moment, zapewniając im tym samym kolejny nieszczególnie przyjemny upadek. Skoro jednak wszystko wskazywało na to, że konstrukcja pozostawała dość stabilna, nie pozostało mu nic innego, jak tylko wspiąć się po schodach w ślad za kuzynką. Zwłaszcza, że rzeczywiście z każdym kolejnym krokiem nie sposób byłoby oprzeć się wrażeniu, że świeże powietrze faktycznie musiało wpadać do tunelu właśnie tędy.

---

Wejście po schodach zajęło wam trochę dłużej niż normalnie. Udział w tym miało na pewno zmęczenie, które musiało odbić się na waszych organizmach w związku z tak wymagającą wędrówką, ale zdaje się, że nie było to wyłącznym czynnikiem. Ciężko było uwierzyć, że świeże powietrze w końcu uderza w wasze nozdrza. Było miłą odmianą od odoru kanałów i rozkładających się ciał, zaś stabilna konstrukcja schodów stała w sprzeczności do zapadających się ścieżek, które mogliście poznać nawet zbyt dobrze.
Ostatecznie jednak udało się. Gdy stanęliście na szczycie schodów, musieliście zmrużyć nieco przyzwyczajone do ciemności oczy. Znaleźliście się bowiem w jaskini, co do tego nie było najmniejszych wątpliwości. Co ciekawsze, już z tego miejsca mogliście usłyszeć też głośne chrapanie, co z kolei w normalnej sytuacji mogłoby zdziwić i doprowadzić do uniesienia brwi - teraz jednak pewnie zgodzicie się z Losem, że widzieliście tyle dziwów, że takie chrapanie wydawało się wam powrotem do normalności.
Wystarczyło tylko przejść niedługi, bo kilkunastokrokowy korytarz, by morska bryza uderzyła was jeszcze mocniej. Co ciekawe na zewnątrz nie padało, pierwszy raz od ponad księżyca. Zobaczyliście także źródło chrapania, albowiem był to pewien srebrnowłosy człowiek w łodzi ze złotym żaglem - niewątpliwie Strażnik Portowy. Poza nim w łodzi znajdowało się jeszcze trzech mężczyzn, już bardziej podobnych do Andalów. Na wasz widok poderwali się niemal od razu, budząc srebrnowłosego.
- Wasza Królewska Wysokość! - krzyknęli prawie równo, by zaraz pokłonić się królewskiemu kuzynostwu w pas. Zrobił to również srebrnowłosy, choć wyraźnie zaspany. Przetarł szybko ręką oczy, by wyskoczyć z łodzi na brzeg, do środka jaskini. Tam dopiero ukłonił się nisko przed Targaryenami i przedstawił się.
- Wasza Królewska Mość pozwoli... Jestem Vaemond, strażnik portowy. Czekaliśmy tu na waszmościa Starka, który z polecenia księcia Baenrysa miał przedostać się do Czerwonej Twierdzy. Nie spodziewaliśmy się Waszych Wysokości tutaj, ale jeżeli taka jest wasza wola, odstawimy was na statek ze Smoczej Skały. Przywiózł on konieczne zapasy dla królewskiego rodu i... z pewnością należy wysłać kruki do księcia Baenrysa i króla. - typowym dla siebie zwyczajem Vaemond rozgadał się aż nadto, by w końcu błękitne oczy skupić (może zbyt zuchwale) na postaciach przed nim stojących - Albo lepiej do księcia Baenrysa i Lorda Dowódcy. Daliście nadzieję, Wasza Wysokość, że dynastia przetrwa, a gdy przetrwa dynastia, przetrwa i Siedem Królestw. Niech Siedmiu was błogosławi, bo niegodniśmy wam służyć!
Po tym raczej... specyficznym przemówieniu, wskazał dłonią na łódź. Jeżeli ktoś potrzebował pomocy przy wsiadaniu, zaoferował ją, lecz nie narzucał się z tym szczególnie. Gdy wszyscy zajęli miejsca na pokładzie, odpłynęli spod jaskini, zaś wy mogliście zauważyć, że jaskinia, którą się wydostaliście znajdowała się na klifie Wzgórza Aegona, gdzie normalnie nie sięga woda. Dopiero teraz, na własne oczy mogliście przekonać się o dwóch rzeczach - o tym, jak wielkie szkody sprawiła powódź oraz jak smakuje sukces.

---

Aerysie, Rhaello, to koniec waszej przygody. Serdecznie dziękuję wam za ten event, mam nadzieję, że był dla was równie przyjemny, co dla mnie. Informację o rozliczeniu eventu dostaniecie wkrótce na PW oraz wpisaną do informatorów.

Smocze jajo, które znaleźliście, nie jest jajem bezwartościowym. Jeżeli będziecie chcieli zgłębić jego tajemnice, odezwijcie się na PW Losu lub w temacie Zawołaj Los. Z miłą chęcią poprowadzę wam dalszą przygodę, bo jak wiecie - Los lubi płatać figle, a eksplorowanie Czerwonej Twierdzy to dopiero początek.

Możecie napisać jeszcze post końcowy. W innym wypadku - MG, Aerys i Rhaella z/t