Dorne

Korzenie rodu Nymeros Martell, nazywanego w skrócie Martell, sięgają na wiele stuleci wstecz i mają swój początek w Essos. To stamtąd po pierwsze przybył Morgan Martell, andalski podróżnik, który osiedlił się na terenie dzisiejszego Dorne, korzystając ze źródła świeżej wody, jakim w pustynnym regionie okazały się rzeki. Przez kolejne dekady rodzina stanowiła wasala dla władców z innych dynastii - Jordayne, Allyrion oraz Yronwood. Zmianę przyniosło dopiero przybycie do Westeros wojowniczej królowej Nymerii, która wraz ze swym ludem uciekała z rejonu rzeki Rhyone, którego podboju dokonało Imperium Valyriańskie. Około 700 roku przed Podbojem jej statki przybyły do brzegu, a dostrzegając potencjał sojuszu z przybyszami Mors Martell zdecydował się pojąć ich przywódczynię za żonę. Łącząc siły, zdołali zjednoczyć pod swą władzą całe Dorne w konflikcie nazwanym Wojną Nymerii.

Unia doprowadziła do porzucenia wielu ze zwyczajów Andalów na rzecz tych praktykowanych przez lud królowej. Od teraz władcy Dorne tytułowani byli książętami, zamiast królami, a najstarsze dziecko miało dziedziczyć ten tytuł niezależnie od płci. Kultura Rhyonarów odbiła również swe piętno na architekturze regionu - Stary Pałac w Słonecznej Włóczni został wzniesiony według essoskiego stylu budowy.

Podczas Podboju Aegona królowa Rhaenys osobiście udała się na pertraktacje z posuniętą już w latach Księżną Merią Martell, która nie zgodziła się podporządkować Targaryenom. W czasie Pierwszej Wojny Dornijskiej wojska Korony zajęły co prawda Słoneczną Włócznie, ale ta została odbita zaraz po wycofaniu się sił Żelaznego Tronu. Wyznaczony na kasztelana Lord Rosby został pojmany i wypchnięty z okna przez samą księżną, a konflikt rozgorzał na nowo. Niemal każda twierdza w regionie została spalona smoczym ogniem - wyjątek stanowiła jedynie Słoneczna Włóczna, którą pozostawiono w całości w nadziei na podkopanie wiary wasali rodu Nymeros Martell. Próby zasiania plotek, jakoby rządzący wykupili swe bezpieczeństwo, spełzły jednak na niczym. W czasie walk śmierć poniosła królowa Rhaenys oraz jej smok Meraxes - czaszka stworzenia wróciła do domu dopiero w 13 roku po Podboju, kiedy to nowy książę Dorne wysłał swą córkę do Królewskie Przystani wraz z listem sugerującym poprawienie relacji. Przez resztę rządów Aegona I Korona i Dorne pozostały we względnie dobrych stosunkach, które nadszarpnęły nieco poczynania przygranicznych rozbójników, znanych jako Sępi Królowie. Kolejne pogorszenie stosunków to już 110 rok po Podboju i wsparcie Wolnych Miast przez Martellów w konflikcie o Stopnie, a w końcu Podbój Dorne rozpoczęty przez Daerona I w 158. To ostatnie sprawiło, że znaczna część Westeros żywi urazę względem rządzących Południem, a za głowy członków najważniejszych rodzin oferowane są spore nagrody pieniężne.


Tytuły rodzica dziedziczy pierworodne dziecko, bez względu na jego płeć. Kobiety mają na ogół większe przyzwolenie, by kształcić się w dziedzinach postrzeganych w innych regionach, jako męskie, na przykład sztukach walki. W porównaniu z pozostałymi regionami o wiele swobodniej podchodzi się do kwestii rozwiązłości, również w przypadku romansów z tą samą płcią, a z bękarcim pochodzeniem nie wiąże się aż taka stygmatyzacja.
Członkowie rodu posiadają urodę charakterystyczną dla swych przodków znad rzeki Rhyone - ich skóra ma oliwkowy odcień, włosy są ciemne, a oczy rzadko kiedy przyjmują barwę odmienną od czarnej lub brązowej.





* Przed tworzeniem postaci oznaczonej gwiazdką prosimy o kontakt z administracją celem przekazania informacji dot. postaci


Allyrion, Blackmont, Dalt, Dayne, Fowler, Gargalen, Jordayne, Ladybright, Manwoody, Qorgyle, Santagar, Toland, Uller, Vaith, Wyl, Yronwood (podległe rody: Drinkwater)


Targaryen - Po wydarzeniach wojny nikogo nie powinno dziwić, że dynastia rządząca nie pała miłością do książąt Dorne. Po zdradzie króla Daerona i wzięciu w niewolę syna Namiestnika Królewskiego, Targaryenowie uważają Martellów za swych największych wrogów. Wyjątkiem jest jedynie król Baelor I, który nie żywi urazy do rodu Martell i osobiście prosił o zawarcie pokoju, wcześniej zwalniając jeńców z Południa.

Tyrell - Choć Martellowie nie są bezpośrednio odpowiedzialni za zabójstwo lorda Lyonela Tyrella, zostali obarczeni winą za niedopilnowanie swych chorążych. Wcześniejsza utrata faktycznej władzy nad prowincją na rzecz Lyonela Tyrella właśnie była powodem wielkiej niechęci lordów Słonecznej Włóczni do władców Wysogrodu. Nikogo nie zdziwi więc fakt, że relacje między tymi dwoma rodami są negatywne od czasów Pierwszej Wojny Dornijskiej i nic nie zapowiada by poprawiły się w najbliższym czasie.

Baratheon - Ziemie Burzy również sąsiadują z Dorne, przez co na przestrzeni wielu lat Baratheonowie angażowali się w kolejne konflikty na Pograniczu. Nie można wskazać momentu, w którym relacje między Słoneczną Włócznią a Końcem Burzy były nawet negatywne - z pewnością śmierć lorda Olyvera Baratheona w Dorne jest kolejnym powodem, przeszkadzającym w unormowaniu relacji między rodami.

Lannister - Choć Lannisterowie nie brali wielkiego udziału w Podboju Dorne, dalej nie mogą nazwać swoich relacji z rodem Martell dobrymi. Przedłużająca się wojna domowa spowodowała zubożenie pożyczkobiorców Lannisterów, przez co lordowie Casterly Rock znaleźli się w niekomfortowej sytuacji. Najłatwiej było obciążyć odpowiedzialnością panów Dorne zamiast pojedynczych jednostek odpowiedzialnych za wzniecenie buntu, dlatego też pomimo powierzchownie neutralnych relacji, są one z pewnością bardzo negatywne ze strony Lannisterów.

Tully - Lordowie Riverrun nie mieli częstych okazji do spotkań z Dornijczykami, jednak wydarzenia Podboju zostawiły dużo żalu i niechęci w sercach wszystkich przedstawicieli rodu Tully. Niepomszczona śmierć Elstona jest plamą na honorze jego rodziny, nad czym Tully nie przejdą do porządku dziennego.

Arryn - Choć wcześniej nie można było mówić o rozbudowanych relacjach pomiędzy tymi rodami (za wyjątkiem okazjonalnego handlu z gałęzią z Gulltown), stosunki między Arrynami i Martellami są złe. Pod Słoneczną Włócznią zginął jeden z synów lorda Joffreya Arryna, Hubert Arryn, zaś jego śmierć sprowadziła nad Orle Gniazdo ciemne chmury.

Greyjoy - Dla Greyjoyów udział w Podboju Dorne to absolutnie nic osobistego. Znani z zamiłowania do walki poddali kilka swych statków pod dowództwo lorda Alyna Velaryona i gdy tylko działania morskie się zakończyły, wrócili w swe rodzinne strony. Ze strony rodu Greyjoy Martellowie są więc zupełnie neutralni, jednak książę Dorne ma inne, negatywne zdanie o mieszkańcach Żelaznych Wysp.

Stark - Zima i Lato, ogień pustyni i pokryte lodem krajobrazy. Tak bardzo różne rody Martell i Stark postawione naprzeciw sobie trakcie Podboju Dorne nie mogły rozstać się w przyjaźni. Śmierć lorda Rickona Starka pozostawiła mieszkańców Winterfell w głębokiej żałobie i odcisnęła swe pięto na psychice nowego lorda, Jonnela. Niezadowolenie Starków jest tym większe, że ciało ich lorda nie spoczywa w kryptach Winterfell, jak nakazuje zwyczaj, lecz w dalszym ciągu znajduje się w Dorne.

Dayne - Gdy ród Dayne odpowiedział na wezwanie do walki, zyskał jeszcze więcej w oczach swych seniorów. Stosunki między rodami są z tego powodu bardzo dobre, zaś w interesie Martellów leży ich dalsze utrzymanie.

Qorgyle - Martellowie znajdują się w trudnej sytuacji - z jednej strony powinni potępić zabójstwo lorda Tyrella, z drugiej strony dzięki wydarzeniom z Piaskowca odzyskano niepodległość Dorne. Relacje między rodami są zatem powierzchownie złe, jednak za kulisami oczywista jest przyjaźń między rodami, poparta wieloletnią lojalnością lordów Qorgyle względem książąt Dorne.

Ród Dayne stanowi jedną z najstarszych familii Siedmiu Królestw, a jego korzenie sięgają na dziesięć tysięcy lat wstecz. Według podań pierwsi przedstawiciele rodziny wznieśli Starfall na wyspie u ujścia Torrentine w miejscu, gdzie z nieboskłonu spadła gwiazda, a jej pozostałości zostały zachowane jako posiadające magiczne właściwości. To właśnie one, w połączeniu z mlecznobiałą stalą, miały posłużyć do stworzenia miecza nazwanego Świt, który z pokolenia na pokolenie przechodzi między kolejnymi członkami rodu. Jego kolejni właściciele tytułowani są Mieczem Poranka.

Wraz z Fowlerami oraz Yronwoodami Dayne stanowili od zarania dziejów jeden z najpotężniejszych i najbardziej poważanych rodów Dorne, tytułując się swego czas królami Torrentine. Brali udział w wielu konfliktach w regionie, regularnie tocząc walki z rządzącymi po sąsiedzku lordami Reach, szczególnie rodem Oakheart oraz Hightower - swego czasu król Samwell Dayne splądrował nawet siedzibę tych drugich. Ostatnim z królów z dynastii był Vorian Dayne, znany jako Miecz Wieczoru, który poniósł klęskę w czasie Wojen Nymerii i został przez nią odesłany na Mur. Kolejne bitwy w czasie jednoczenia Dorne toczyli już u boku Martellów, wspierając choćby obalenie króla Yoricka V Yronwooda. Dla umocnienia sojuszu Nymeria jako trzeciego z kolei męża pojęła ser Davosa Dayne, ale jej następczynią pozostała córka z pierwszego małżeństwa z Morsem Martellem.

W czasie konfliktów z Żelaznym Tronem Dayne brali czynny udział jako sojusznicy Martellów - w roku 10 po Podboju ser Joffrey Dayne poprowadził dornijskie wojska na Oldtown, podpalając okoliczne pola i miasteczka. W odpowiedzi królowa Visenya spaliła Starfall z pomocą swej smoczycy, Vhagar. W roku 47 dokonano próby zjednania sobie sympatii rodu poprzez sugestię, jakby Clarissa Dayne miała wyjść za króla Maegora I Targaryena, małżeństwo nie doszło jednak do skutku.

W czasie Podboju Dorne prowadzonego w roku 159 przez króla Daerona I Targaryena siły rodu Dayne ścierały się z częścią armii pod dowództwem lordów Reach. W czasie starć śmierć poniósł ser Lucas Dayne, jeden z synów obecnego lorda, a w późniejszym czasie jego starszy syn został zabrany do stolicy jako zakładnik na dworze Targaryenów.


Charakteryzują ich często pojawiające się w rodzinie, fioletowe oczy, które jednak nie są powiązane z krwią Valyrii.




* Przed tworzeniem postaci oznaczonej gwiazdką prosimy o kontakt z administracją celem przekazania informacji dot. postaci


Martell - Dayne odpowiedzieli na wezwanie do walki wystosowane przez ród Martell. Z drugiej jednak strony ze względu na wzięcie do niewoli synów szlachciców i sromotną porażkę w pierwszej fazie wojny, relacje między dwoma rodami nie należały do najlepszych, głównie przez postrzeganie Martellów jako tych, którzy poddali Dorne Żelaznemu Tronowi i nie byli w stanie go odbić, gdyby nie wydarzenia z Piaskowca. Na przestrzeni czasu jednak, mimo chowania w tajemnicy niechęci chorążych, po odzyskaniu jeńców przez Dorne te chłodne emocje zdają się ocieplać. Tym bardziej, że dziedzic Daynów pozostaje w bliskich stosunkach z dziećmi Księżnej Aliandry.

Qorgyle - Choć metoda zabicia Lyonela Tyrella jest dalej uznawana przez ród Dayne za problematyczną i nie do końca honorową, ostatecznie to właśnie wydarzenia z Piaskowca pozwoliły Dorne odzyskać niepodległość. Z tego też względu ród Dayne darzy Qorgyle przyjaźnią, chociaż podobnie jak w przypadku wątpliwości co do umiejętności księcia Dorne - nie wyrażają tego głośno, czekając na dalsze uspokojenie sytuacji między Dorne, a Siedmioma Królestwami.

Przodkami rodu Qorgyle byli andalscy podróżnicy, którzy zawędrowali głęboko w piaski Dorne i zdecydowali się tam osiedlić, zakładając zamek zwany Piaskowcem wśród wydm, wokół jedynego źródła wody w okolicy 50 lig w każdą stronę. Choć rodzina jest starożytna, to niewiele więcej wiadomo o jej początkach.

W czasie Wojny Nymerii Qorgyle wspierali ród Yronwood, którego głowa nosiła samozwańczy tytuł Wysokiego Króla Dorne i który najdłużej opierał się Martellom. W czasie Pierwszej Wojny Dornijskiej Qorgyle atakowali wysyłane przez lorda Harlana Tyrella grupy poszukujące jedzenia, nim cała armia Harlana nie zniknęła w piaskach Dorne. Ród ucierpiał w 9 roku po Podboju, gdy król Aegon wraz ze swoją siostrą-żoną Visenyą spalili Piaskowiec.

Choć lord Qorgyle podczas Podboju Dorne ostatecznie ugiął kolana przed Koroną i pomagał lordowi Tyrellowi w kontrolowaniu regionu czy przeganianiu kolejnych wojowników, dzięki czemu stał się ważnym sojusznikiem Korony, to właśnie w Piaskowcu w 164 roku zamordowano Lyonela Tyrella, który to, odwiedzając zamek, zajął lordowską sypialnię według swojego zwyczaju. Według zapewnień lord miał możliwość wezwania sobie dziewki do towarzystwa poprzez pociągnięcie za sznur znajdujący się tuż obok łoża. Efekt był jednak całkiem inny: z baldachimu na lorda Tyrella spadła bowiem setka czerwonych skorpionów, wskutek czego zmarł on na miejscu. Według plotek to sam lord Qorgyle zaplanował zamach, choć nie wiadomo, czy była to zemsta za brak docenienia jego pomocy, czy może całe jego wsparcie dla Żelaznego Tronu było jedynie manipulacją i  sposobem na zdobycie zaufania wroga. Zdarzenie to rozpoczęło kolejną falę walk, w efekcie których armie Młodego Smoka były zmuszone do odwrotu z Dorne.

Setki czy nawet tysiące lat spędzonych w niesprzyjających warunkach dornijskich piasków sprawiły, że – nawet pomimo pochodzenia od Andalów i niewielkiego wpływu krwi Rhoynarów, których potomkowie mają oliwkowozłotą karnację – przedstawiciele rodu Qorgyle mają najciemniejszą skórę w całym Dorne.  Miejsce położenia rodowego zamku sprawia, że jest to ważny przystanek dla podróżujących karawan, oferujący wodę, zapasy i chwilowe wytchnienie od niebezpiecznych wydm. W Piaskowcu hodowane są też pustynne rumaki.


Czarny/bardzo ciemny kolor skóry, wysocy i postawni.






Martell - Świadomi swej niepewnej opinii, członkowie rodu poparli poznane podczas koronacji Baelora I warunki pokoju zawarte przez Księcia Morsa. Z ostrożnością przypatrują się jednak najbliższej niepewnej przyszłości, licząc na to, że nowo zawarty sojusz Dorne z królem, nie przyniesie więcej problemów niż korzyści.

Tyrell - Po zabójstwie lorda Lyonela Tyrella w Piaskowcu nie można oczekiwać, by ród Tyrell traktował ród Qorgyle inaczej niż jak zdrajców. Z drugiej strony ród Qorgyle dalej wypiera się swego udziału w całym zajściu, co dodatkowo pogarsza swój wizerunek wśród panów Wysogrodu.

Dayne - Nieoficjalnie mówi się o przyjaźni, która rodzi się między Piaskowcem, a Starfall. Oficjalnie jednak relacje między dwoma rodami są w najlepszym przypadku neutralne. Niestety, także na tej linii Qorgyle muszą płacić cenę za wydarzenia, które dały początek ponownemu wyzwoleniu Dorne.

Toland - Pomimo, że rody niezwiązane są bliskim pokrewieństwem i dzieli je duża odległość, pozostają one w stosunkowo dobrych stosunkach dzięki prowadzonym interesom. Qorgyle, nie są jednak pewni aktualnego postrzegania przez członków rodu Toland, którzy oficjalnie ani nie poparli, ani wyraźnie nie potępili zamachu na lorda Tyrella. Mają jednak nadzieje, że nie wpłynie ona w przyszłości na wzajemne interesy.

Dzieje rodu są ściśle powiązane z historią Dorne. Są starym rodem, ich początki (a przynajmniej tak mówią rodowe legendy) wywodzą się od pewnego młodego poławiacza pereł, pochodzącego od Pierwszych Ludzi, który zamieszkiwał kredowe wybrzeże nad Morzem Dornijskim. Poławiacz ten wzbogacił się, wyławiając trzy czarne perły; dwie z nich sprzedał, zaś ostatnią pozostawił, gdyż w odbijających refleksach mógł dostrzec przyszłość. Kilka wieków później, gdy do Westeros dotarli Andalowie, spadkobiercy Tolandów, zamiast walczyć z najeźdźcami, po prostu wydali za nich swoje dzieci, mariażami zapewniając sobie spokój i utrzymanie pozycji. Podobnie było z Rhoynarami, których przedstawicieli przyjęli do swego rodu. Tolandowie bez większego oporu uznali władzę Martellów - być może dlatego, że nigdy nie mieli ambicji, aby samemu być przywódcami. Od zawsze dobrze radzili sobie w dyplomacji i delikatnych negocjacjach kupieckich, poławianiu pereł i bursztynu, ich obróbce oraz z kontaktami z Essos, w którego stronę często mają zwrócone twarze. Tym bardziej że biblioteka Wzgórza Duchów ma wiele woluminów dotykających mistycyzmu, zapomnianych wierzeń, szczególnie tych odleglejszych, jako że wedle tradycji uważają, że w ich rodzie przewijają się osoby obdarzone talentem widzenia dalej poza czas.

W trakcie Pierwszej Wojny Dornijskej wspierali Martellów, organizując zasadzki. Ich siedziba została wówczas strawiona przez smoczy ogień i nikt nigdy nikt nie podjął się rekonstrukcji zewnętrznych zdobień z masy perłowej i bursztynu, które z łatwością strawiły płomienie. To wtedy wsławił się zresztą ówczesny Lord Toland, który wyzwał na pojedynek Aegona Zdobywcę. Do walki został wystawiony błazen, zaś Dornijczycy w tym czasie rozpłynęli się wśród piasków. Po tych wydarzeniach zmienili swój herb z białego ducha na błękitnym tle na złotego smoka na zieleni w nawiązaniu do faktu, że nawet smoki na pustyniach nie są w stanie długo przetrwać, zaś gdy Aegon opuścił Wzgórze Duchów, szybko przejęli je z powrotem.
W ósmym roku od Podboju królowa Visenya spaliła m.in. siedzibę Tolandów w odwecie za działania Dornijczyków na Ziemiach Burzy (podpalenie Deszczowego Lasu i splądrowanie pół tuzina miasteczek i wiosek).

W trakcie Podboju Dorne w roku 159 stawili się ze swoimi siłami na wezwanie Martellów. Po porażce najstarsza wnuczka lorda Wzgórza Duchów i spadkobierczyni rodu została zabrana do stolicy, jednak już wówczas rodzina zaczęła po cichu odnawiać kontakty handlowe z Braavos i Volantis, gromadząc środki potrzebne dla podjęcia walki o Dorne.


Według ustaleń z pierwszym graczem reprezentującym ród.


Martell - Na przestrzeni wieków Tolandowie wielokrotnie potwierdzali swoją niezachwianą wierność względem swojego seniora. Nigdy nie podważali otwarcie decyzji Księcia i jego otoczenia wychodząc z założenia, że z każdej sytuacji można wyciągnąć korzyść.

Dayne - Rody nie mają ze sobą częstego kontaktu z uwagi na odległość dzielącą ich siedziby, jednak łączą ich pozytywne relacje, przypieczętowane małżeństwem lorda Dayne z przedstawicielką rodu Toland.

Qorgyle - Dotychczas stosunkowo dobre, szczególnie w związku z prowadzonymi interesami. Głowa rodu Toland przyjęła postawę stosowną do rodowego zawołania: "przeznaczenie znajdzie drogę", i oficjalnie ani nie poparła, ani wyraźnie nie potępiła zamachu na lorda Tyrella.