Francis Arryn

Urodziła się jako jedna z najmłodszych dzieci Joffreya i lady Hunter. Od razu stała się popychadłem w dworskich oczach. Nikt nie liczył, że Francis będzie następczynią tronu, a co więcej ona sama nie była chętna brać udziału w politycznych sprawach Arrynów. Była wówczas dzieckiem, od którego wymagano nauki o świecie, nauk języków obcych, jak również musiała nauczyć się grać na instrumencie — harfie. Francis pokochała pracę, od dziecka pomagała w stajniach, podpatrywała podwładnych w pracy, a czasami wymykała się z zamku chyba po to, aby skupić się na własnych przemyśleniach. Relacje z Corwynem i Hubertem były zawsze burzliwe. Obydwaj bracia traktowali ją jak głupią dziewuchę, która nadawała się jedynie do towarzystwa. Była niesfornym dzieckiem, lubiła marudzić, a czasami buntować przeciwko starszemu rodzeństwu, którym poświęcano większą uwagę. Starając się skupić na własnych sprawach, w trakcie dojrzewania Francis zajęła się jeździectwem, brała udział w treningach w obecności straży, która uczyła dziewczynę bronić się przed potencjalnymi rzezimieszkami. Zresztą, dowódca straży początkowo planował zaangażować dziewczynę w stałą służbę, jednak ze względu na jej pochodzenie i lojalność wobec władców Orlich Gniazd musiał te plany odłożyć. Wielokrotnie widziała jak świat dynamicznie zmieniał się w jej oczach, gdy z roku na rok była coraz starsza. Czasami wydawało się to tak trudne, że Francis nie potrafiła znieść politycznych konfabulacji, co wiązało się z tym, że dziewczyna ponownie odsuwała się od dworu. Nadal pozostawała wśród arystokracji dbając o tradycje rodu Arrynów. Dzięki pomocy wśród poddanych zyskała szacunek, a także i przyjaźń. Miała ten urok osobisty, charyzmę, którą potrafiła świetnie wykorzystać.

---

W wieku dwudziestu lat pod męskim przebraniem i imieniem postanowiła wziąć udział w walkach z Górskimi klanami z nadzieją, że zostanie doceniona i wówczas pozna lepiej ten inny świat, o którym wszyscy mówili dookoła. Bardzo ostrożnie podejmowała decyzje, pomimo że miała temperament zbuntowanej nastolatki, robiąc często burdy wokół siebie. Francis ledwo uszła z życiem z paroma kompanami i od tamtej pory trzymała się głównie murów Orlego Gniazda. Po prawie roku zwłoki powróciła na zamek. Dzięki informatorom z karczm Doliny dotarła wiadomość, że Francis żyje i zmierza z powrotem do domu. Wtedy zdecydowano, że Francis poprzestanie swoich podróży i ostanie w Orlim Gnieździe póki rodzina nie wybierze dla niej męża. Francis za wszelką cenę próbowała takie plany odwlec; była zamknięta przez pół roku w zamku, a straż bacznie ją obserwowała. Biorąc udział w biesiadach ciężko było się do dziewczyny zbliżyć. Wykazywała sporą niechęć do romansów, a zanadto nie lubiła tytułowania. Joffrey okazał córce skruchę. Francis złożyła obietnicę, że uwolni ją z zamczyska jeżeli będzie kontynuowała tradycje rodziny Arrynów. Ta powróciła na szlak i mogła udzielać się na rzecz rodu cierpliwie zyskując kolejnych przyjaciół. Dyplomacja nie była dla niej, głównie sprawowała pieczę nad dobrobytem Doliny u boku straży i wojska reprezentując godnie rodzinę. W międzyczasie relacje między Francis a rodzeństwem znacząco się ostudziły co ucieszyło samego Joffreya i w zamku zapanował stoicki spokój.
Potrwało trochę czasu, Francis w towarzystwie swojego ojca Joffreya wybrała się na koronację do Królewskiej Przystani gdzie miała godnie reprezentować swoją dobrą wolę i oddanie wobec władzy.

---

Jest osobą ufną, nieprzesadnie, bowiem jest straszną indywidualistką w niemal wszystkim co robiła. Stawiała przede wszystkim na rozwój i dbanie o włości, aniżeli rozpętywanie wojen; chociażby rozpamiętywanie poprzednich zatargów z innymi rodami. Jest wierna koronie póki nikt nie czyha na nią ze sztyletem w ręku. Do dziś jest przekonana, że nie dla niej jest świat polityki — co prawda nadal jest aktywna politycznie. Jest lojalna wobec rodu Targaryenów, więc dla niej wojna z Dorne była niemal koniecznością. Francis wychodzi z założenia, że zjednoczone królestwa przyczynią do wiecznego pokoju w Westeros. Nie mając żadnego wpływu na decyzje starszych, Francis zawsze stoi z boku i ocenia to z zupełnie innej perspektywy. Ceni naukę, sztukę i każde rzemiosło z jakim człowiek się mierzy. Nie omieszka w rzetelnej pomocy, a czasami heroizm bierze nad dziewczyną górę. Czy to jest jednak opłacalne dla kogoś kto urodził się w wyższych sferach i śpi w dobrej pościeli? Dla Francis — ma największe znaczenie.