Laerra Greyjoy

Określenie „łatwe dzieciństwo” na Żelaznych Wyspach uchodzi za obraźliwe i choć mogłoby się wydawać, że pozycja córki lorda gwarantuje pewne wygody i beztroską młodość, matka Laerry dopilnowała, by wszystkie jej potomkinie nie tylko musiały obawiać się takich zniewag, ale także umiały na nie właściwie zareagować. Córki lady Gwennary zdobywały doświadczenie w sposób bardzo bezpośredni. Wrzucone na głęboką wodę uczyły się pływać, zapchnięte z klifu zaczęły się wspinać, zaś sztukę polowania, opanowywały pozostawione samotnie w lasach. Jeżeli gdzieś tam istniał nad nimi, pozostawiony przez matkę opiekuńczy falochron, to był on starannie  ukryty, a młode Wichry nie miały pojęcia o jego działaniu.
Z tych dni Laerra zapamiętała przede wszystkim nieustanną rywalizację i ciągłe lanie jakie dostawała od starszej Liadan, za wszelka cenę próbującej udowodnić matce, że to ona jest tą, z której Kosa powinna być dumna. Różnica wieku sprawiała, że z owych starć, dziewczyna niemalże zawsze wychodziła z posiniaczoną i zakrwawiona gębą. Dopiero z czasem Laerra zaczęła doceniać fakt, że będąc średnią z trójki sióstr, uczyła się jednocześnie przyjmować i zadawać ciosy, co czyniło zdobywane przez nią umiejętności dużo bardziej uniwersalnymi, niż te którymi mogły pochwalić się Liadan i Lorelei. Choć wszystkie trzy panny „L” nienawidziły matki za jej stanowczość, twardość i nieustępliwość odnośnie wymyślanych przez lady sposobów treningu, to jednocześnie dostrzegały w niej siłę i charyzmę, a co za tym idzie stawiały sobie lady Gwennarę za wzór, który starały się naśladować. Natomiast pierwotna siostrzana niechęć, spowodowana nieustanną walką o przetrwanie, ustąpiła miejsca współpracy, gdy na świecie pojawił się pierworodny syn władcy Żelaznych Wysp, z miejsca okrzyknięty jego dziedzicem, tylko z racji faktu posiadania kutasa miedzy nogami. Tak jakby żadne wiece nie miały już żadnego znaczenia.
Dziewczyny nie podziałały radości swoich rodziców, zwłaszcza gdy stało się jasne że młody może liczyć na specjalne traktowanie i wyjątkowe względy zarówno matki i ojca. Przez jakiś czas wszystkie trzy na poważnie zaczęły rozważać czy nie usunięć tej przeszkody na drodze do własnej pozycji, uważając takie działania za zgodne z dewizą matki, dotyczącą przywłaszczania sobie tego co zechcą, jednak ostatecznie poczucie obowiązku wobec rodu i wierność lady Gwennarze wzięły górę. Żadna z nich nie chciała występować przeciwko matce, co wcale nie oznaczało że młodszy braciszek mógł liczyć na sporo siostrzanej miłości. On dopiero zaczynał, natomiast one miały już wszystko by udowodnić swoja wartość i raz wypracowanego szacunku, nie oddać już nigdy. Potrzebowały jedynie stosownej okazji od losu.
Rozejm nie oznaczał wcale że siostry przestały z sobą konkurować. Wręcz przeciwnie, z wiekiem coraz bardziej zabiegały o uznanie w oczach matki, co nierzadko wywoływało spore konflikty. Na przykład wówczas gdy Laerra wykradła plany łupieżcze starszej siostry, postanawiając samej splądrować wybraną przez Liadan osadę. Zabierając powierzony jej okręt i swoich ludzi, dziewczyna wyruszyła do celu, nieświadoma że siostra wcale nie zrezygnowała z postawienia na swoim. W ten sposób obie wyprawy znalazły się na miejscu w tym samym czasie, a w powstałym zamieszaniu i ferworze walki, Żelaźni Ludzie zaczęli zabijać się wzajemnie. Młode przywódczynie musiały się z tego nieźle tłumaczyć.
- Głupia pizdo, ukradłaś mój pomysł! – Krzyczała Liadan.
- Pozwoliłaś go sobie zwinąć łamago, poza tym ja byłam tam pierwsza. – Oponowała Laerra.
Lord miał już tego dość, coraz częściej domagając się od żony by ta znalazła dla krnąbrnych córek kogoś kto utemperuje ich gorące zapędy.
Jednocześnie z upływam lat, Laerra zaczęła dostrzegać że jej matka najlepsze lata swojego życia poświęciła próbując zadowolić męża. Odkąd sięgała pamięcią, lady Żelaznych Wysp była w ciąży, próbowała wydać na świat kolejnego potomka, lub też cierpiała po kolejnej stracie. Na realizacje własnych planów czy zaspokojenie ambicji nie było tu miejsca, dlatego też Laerra zdecydowała że ona sama nigdy nie da się tak zniewolić żądnemu mężczyźnie, jednocześnie swoje uczucia coraz świadomiej kierując ku innym kobietom.