Królewskie Komnaty

Skłonił się raz jeszcze, ciesząc się jednocześnie w duchu, że będzie mógł wykorzystać do działań złote płaszcze. Ba, zwali na nich najwięcej pracy, gdyż to było najlepszą opcją. Sam przecież ważniejsze sprawy na głowie.

Kwestię bękartów zakończył skinieniem głowy z niewielkim uśmiechem na twarzy. Może znali się od kilku lat, Mae wcześniej służył wodzie, nim został wpleciony we dworskie intrygi, ale cieszył się, że jest w stanie zyskać przychylność władcy. Pamiętał historię swojego ojca, jak i dziadka, którzy musieli zmagać się z przeciwnościami losu podarowanymi właśnie przez Targaryenów. Baelor może też nie był całkiem święty, gdyż odebrał możliwość posiadania korony przez najstarszą siostrę Maegona, lecz póki tajemnice rodzinnej narady są utrzymywane w sekrecie, to Maegon wolał przedwcześnie nie używać kolejnego argumentu do walki. Przynajmniej nie teraz.

- Przekażę jej. - oznajmił krótko. Ewentualnie podpowie rodzicom, a przynajmniej matce, jak należy rozmawiać z młodym Baelorem.

- Siedmiu najbardziej byliby radni, gdy każda szkoda może zostać naprawiona. Za sprawą swych słów, Panie, Bliźniaki pomogą w odbudowie zniszczonego przez wojnę Dorne. Lannisterzy nie pragną chwały, chętni są nawet wesprzeć działania charytatywne w zamian opłat cła za ewentualne zakupy floty. - mówił łagodnym tonem dworzanin. Widział, że Baelor najchętniej by wszystko wydał na biednych, lecz powinien pamiętać, że nie tylko ich ma pod swoją opieką.

Słysząc zaraz, że Baelor zgodził się na wyprawę bez większych kłótni, Velaryon skłonił się w geście podziękowania. Był wdzięczny, że nie próbował kłócić się, zatrzymać jego, a jedynie to wylewał smutek na swej twarzy. Aż prosiło się o przytulenie, powiedzeniu ciepłych słów, żeby dodać otuchy zmartwionemu.

- Wrócę z pewnością, Panie, bądź przeczekam tam aż do wesela księżniczki, jeśli terminowo będzie się to zbiegało w czasie. Możesz być pewny, że zamierzam wrócić do Czerwonej Twierdzy i dalej Ciebie wspierać Panie, jeśli tego będziesz pragnął. Chciałbym też po tym wszystkim pomyśleć o założeniu rodziny, którą straciłem dosyć niedawno. Moje myśli krążą wokół nowej dworki królowej, która jak zauważyłem — żywo darzy mnie swoimi spojrzeniem. Rozmawiałem już wstępnie z jej matką, zamierzam też porozmawiać o niej z królową, aby wszystko było zgodnie z zasadami Naszej Wiary. - zapewnił władcę, że powróci tutaj i ma powody, aby zbytnio nie przedłużać swoje nieobecności. Oczywiście też chętnie powróci, by służyć Baelorowi, wesprze swymi radami. Tyle że teraz jego serce rwało się do utęsknionego morza, niepokornych fal i przyjemnej bryzy morskiej. Nie wiedział, ile minie księżyc, nim tutja ponownie zawita, ale wolał o tym głośno nie mówić. Jeszcze by się Baelor rozmyślił. - Jednakże dziękuję za Twoją zgodę, Panie. Młodzi chłopcy będą wręcz zachwyceni, kiedy będą mogli przejąć moje obowiązki, aby zaskarbić Waszą Miłość. - powiedział nieco rozbawiony. Byli młodsi, pełni energi i zapału oraz chętni poznania lepiej władcy. Należało dać im okazję, jak i Baelorowi nieco świeżego poglądu na świat młodych. - Lecz jeśli będziesz miał Panie jakieś problemy, dylematy — to wiesz, że możesz posłać do mnie kruka, na którego odpowiem. - jego uśmiech stał się pogodny. W końcu to nie jest ich ostatnie spotkanie, prawda? - I w sumie, jak będę płynąć do Lwiej Skały, mogę po drodze wstąpić do południowych krain Westeros. Jeśli będziesz chciał, abym w Twoim wymieniu wykonał jakieś poselstwo, to możesz na mnie liczyć. - ten pomysł nagle jemu przyszedł do głowy i postanowił się z nim podzielić z Baelorem. Niech wie, że może liczyć na Maegona, nawet jak będzie gdzieś daleko na morzu. Weźmie w razie czego szaty dworskie, w razie ewentualnego poselstwa królewskiego, bo planuje przez resztę czasu chodzić w rodowych szatach. W końcu Alyn rzucił, że ma reprezentować dumny ród Velaryon, że ma w ich imieniu rozmawiać, doradzać i wspierać Lannisterów co do floty i ich stoczni.

---

Kiwnął tylko głową na słowa Maegona o przekazaniu wieści Lady Baeli.
Z kolejnym założeniem Maegon jednak się trochę przeliczył. Owszem w innym momencie król pewnie i tutaj zgodziłby się ze swoim dworzaninem i pozwoliłby Lannisterom na zwolnienie z cła za działania charytatywne. Obawiał się jednak, że to oznaczałoby brak wpływów do skarbca korony, a z czegoś nowy sept w Królewskiej Przystani musiał zostać zafundowany.
-Nie jesteśmy w stanie podjąć decyzji w tym momencie. Chcielibyśmy wpierw usłyszeć opinię Małej Rady- odpowiedział wymijająco.
-Będziemy czekać na twój powrót. Niech Siedmiu Cię wspiera w tej podróży, a wiatry będą Ci przychylne. Pomodlę się do Siedmiu by byli przychylni twej sprawie – dodał jeszcze na temat ewentualnej nowej rodziny Maegona.
Nie skomentował za to wzmianki o młodszych zastępcach wiernego dworzanina. Wizja przyzwyczajania się do nowych twarzy wcale go nie radowała.
-Wolelibyśmy uniknąć wysyłania kruków- pokręcił głową. Była to najszybsza forma przesyłania wiadomości, jednakże zawsze było ryzyko, że ktoś przechwyci korespondencję. Poza tym to ledwie parę miesięcy. Cóż mogłoby się wydarzyć przez ten czas?
-Tak, będziemy chcieli abyś po drodze zawitał do Słonecznej Włóczni i przekazał list księciu Martellowi. Chcemy, żeby zechciał ugościć wszystkich tych, którzy pojadą do Dorne po ciała bliskich – Maegon w samą porę wyskoczył z propozycją. No bo czyż Baelor znajdzie gdzieś lepszego posła niż jego własny dworzanin?
- Ponadto rozmawialiśmy z Królewskim Namiestnikiem Viserysem, któremu potrzebny jest posłaniec, by przekazać list do Lorda Tyrella. Liczymy, że podejmiesz się i tego zadania- dodał jeszcze.
Król spoglądał jeszcze wyczekująco na Velaryona. Jeśli nie miał nic więcej do przedyskutowania to chętnie rozpocząłby swoje wieczorne modlitwy. Pora ku temu była już akuratna.

Maegon poruszył tę kwestię, gdyż pragnął przekazać jakieś konkrety w tej sprawie Casterowi w liście. I słysząc odpowiedź króla, przeczuwał efekt końcowy, który może nie być przychylny Lannisterom.
- Oczywiście. Będzie tak, jak postanowisz, Panie. - I już nic więcej Maegon nie był w stanie zdziałać. Lannisterzy mogą teraz próbować przekonać swojego krewnego, aby ten ukazał ich sprawę z jak najlepszej strony. W końcu dworzanin nie jest w stanie wszystkiego załatwić. Może wspomnieć, sugerować pewne kwestie, jednakże wolał zbytnio się nie ingerować w niepewne sprawy. A ta zdecydowanie należała do jednych z nich.
- Dziękuję, Panie. - skłonił się, słysząc jego słowa. Był wdzięczny za zgodę, aprobatę pomysłów, jak i modlitwy, które jak na Baelora — były rzeczą bardzo istotną. Velaryon wiedział, że władca jego lubi i szanuje, lepiej, aby ta relacja wytrwała jak najdłużej.
- Bądźmy dobrej myśli, Panie. W razie problemów będę przesyłać informacje. - I to nie tylko po przed kruki. W razie istotnych problemów znajdzie też odpowiednie osoby, które będą miały za zadanie przekazać wieści Królewskiej Przystani.
- oczywiście, Panie. Będzie, jak zechcesz i przekażę listy lordom. - oznajmił. Będzie pamiętać o tym, jak będzie płynąć do Lwiej Skały. Listy pewnie będą gotowe w ciągu dwóch dni, więc zdąży się przygotować na wypłynięcie. - Postaram się wypłynąć jak najszybciej, te zwiastuny deszczów mogą przysporzyć kłopotów, jeśli te będą ciągle obfite. Tymczasem pójdę znaleźć sir Corbraya. Wiem, że zbliża się pora modlitw, więc nie będę zabierać wolnego czasu. Nieć Siedmiu otoczy Nas swoją miłością. - mówił spokojnym tonem. Na koniec skłonił się, a po usłyszeniu zgody na wyjście od władcy, Maegon posłusznie opuścił królewskie komnaty. Czuł, że osiągnął dzisiaj wiele i wpierw postanowił przekazać dowódcy straży płaszczów o ich przyszłych zadaniach, a potem zaraz rzuci się do pergaminów, piór i tusz.

z/t x2