Lyon Lannister

Śnieg padał w Casterly Rock, gdy zimową noc przerwał kobiecy krzyk. Lady Johanna Lannister wydawała na świat potomka, rozproszona od obowiązków i trudów zimy oraz wojny. Dziecko nie krzyczało, jakby wyczuwając wyczerpanie i chłód matki. Tylko kwiliło, topiąc przy okazji serce lady Johanny. Jej lwiątko, najmłodszy syn, osładzający nieco niewierność i nieobecność męża.

Podczas gdy Loreon, dziedzic, był oczkiem w głowie ojca, cichy Lyon wyrastał na ulubieńca matki. Surowa lady Johanna okazywała jednak miłość na swój własny sposób, chcąc wychować syna na prawdziwego Lannistera i wytrawnego gracza na politycznej scenie. Dbała o jego wykształcenie, zwłaszcza z zakresu ekonomii - stawiając mu za wzór jego wuja Tylanda, Starszego nad Monetą. Była mu skłonna wybaczyć słabowitość i przeciętny talent do wojaczki, ale nie tolerowała głupoty i męskiej słabości - rozgoryczona mnożącymi się bękartami swojego męża, wpajała synowi poczucie obowiązku i honoru. Rodzina ponad wszystko, lew nie brata się z owcami.

Służka o czarnych oczach nie miała jednak w sobie nic z owcy. Prędzej z łani lub łabędzia. Poruszała się z gracją, miała łagodny głos, ale w jej źrenicach tlił się ogień. Lyon miał siedemnaście lat i jeszcze nigdy nie był z kobietą, chociaż starszy brat proponował mu pomoc we wkroczeniu w męskość. Ale Lyon nie potrzebował pomocy, by rozmawiać nocami z Alysanne, która śmiała się z jego dowcipów i opowiadała piękne historie. Lew nie powinien bratać się z owcą, ale któregoś wieczoru zaproponował dziewczynie wino. Chociaż był inteligentny, to naprawdę nie przewidział, że Alysanne zostanie u niego aż do rana. Ani, że szczerze się w niej zakocha. Utrzymywali romans w tajemnicy, ale lady Johanna miała bystre oczy i kobiecą intuicję. Zareagowała furią, przenosząc na syna gromadzony przez lata żal o bękarty Jasona. Gdy Alysanne była w piątym miesiącu ciąży, Lyon dostał wykład na temat honoru i obowiązku, na temat swojej świetlanej przyszłości, perspektyw i czekającego go małżeństwa. Dziewczynę odesłano, tam gdzie odsyła się matki bękartów, a Lyon wybrał pustą komnatę w Casterly Rock. Starał się nie myśleć ani o własnych uczuciach, własnej słabości ani o dziecku. Liczy się tylko krew lwów, a sam powinien czekać na wskazaną przez rodziców małżonkę i własnego dziedzica.

Po małżeństwie Loreona z lady Baratheon, Lyon spodziewał się nie mniej prestiżowego sojuszu, licząc na córę któregoś z wielkich siedmiu rodów Westeros. W obliczu narastającego zagrożenia ze strony Żelaznych, lady Johanna zdecydowała się jednak umocnić więzy na Zachodzie. Starannie maskując rozczarowanie, Lyon oświadczył się lady Lefford - ładnej, lecz nie pięknej; miłej, lecz nie tak radosnej jak Alysanne; cichej i potulnej. Sympatia powinna wystarczyć do urodzenia dziecka, wszak Loreon szybko dorobił się małych lwiątek. Ale Lyon się przeliczył. Lady Lefford okazała się słaba i chorowita, niezdolna do spełnienia jedynego zadania, jakiego Lyon wymagał od żony. Rodzina Loreona kwitła, a Lyon męczył się z małżonką przez dwanaście cierpkich lat. Sympatia zmieniła się w obojętność, a ta w gorycz i niechęć.

Zaawansowana ciąża lady Lefford, po latach starań i poronień, zdawała się cudem, ale nie wzbudziła w Lyonie takiego entuzjazmu, jakiego się spodziewał. Z mieszaniną goryczy i pogodzenia się z przeznaczeniem obserwował, jak losy jego i starszego brata odbijają życiorys ich ojca i wuja. To Loreon zdawał się doskonałym dziedzicem Casterly Rock, podczas gdy intelektualista Lyon szykowany był na dwór Targaryenów, by objąć pozycję w Radzie Króla. Tyland Lannister nie domagał i to Lyon miał go zastąpić jako Starszy nad Monetą. Szykował się do wyjazdu do Królewskiej Przystani, gdy żona była w dziewiątym miesiącu ciąży. Nowa pozycja pochłaniała jego myśli, gdy krzyczała przy porodzie. A gdy maester szeptał do niego w rogu komnaty, decyzja zdawała się jasna: Gdy będziecie musieli wybrać, ratujcie dziecko, nie ją. Lady Lefford zmarła tej nocy, a upragniony syn - kilka dni później.

Jego bękart (czy przeżyłeś dzieciństwo, czy błąkasz się po świecie? - Lyon nie powinien o tym myśleć, więc z rzadka pozwala sobie na takie rozważania. Dokonał w końcu wyboru, lojalny tylko szlachetnej krwi) miałby teraz tyle lat, ile bliźnięta Loreona. Bezdzietny Lyon zawsze traktował ich jak własną krew, swoje lustrzane odbicie widząc szczególnie w młodym Casterze. Rad, że bratankowie nie popełniają jego błędów, chętnie służy im radą i pomocą. Przebywając w Królewskiej Przystani, regularnie wysyła kruki na Zachód. Przez lata krył się w cieniu brata oraz bezużytecznej małżonki, ale teraz objął wreszcie prestiżowe stanowisko i poczuł zew wolności. Lew przebudził się w jego sercu, pragnąc coraz więcej.